Έχουμε υποχρέωση να μεταδώσουμε στους νέους και τις νέες της Κύπρου τον διαχρονικό πόθο της επιστροφής στις πατρογονικές εστίες τόνισε η Υπουργός Παιδείας, Αθλητισμού και Νοεολαίας της Κυπριακής Δημοκρατίας, Αθηνά Μιχαηλίδου, κατά την ομιλία της στο μνημόσυνο του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄ το οποίο τελέστηκε προεξάρχοντος του Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Γεωργίου, στην Ιερά Βασιλική και Σταυροπηγιακή Μονή της Παναγίας του Κύκκου.
Εχθές συμπληρώθηκαν 48 έτη από την κοίμηση του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ’ με την κ. Μιχαηλίδου να υπογραμμίζει ότι από την Παναγιά της Πάφου, ως τα θεμέλια της Ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας, η ζωή του υπήρξε πορεία ανιδιοτελούς προσφοράς, αγώνα και πίστης στον λαό και στην πατρίδα.
“Το όραμα του Μακαρίου για μια Κύπρο φωτισμένη και ελεύθερη περνά αναπόφευκτα μέσα από την Παιδεία. Ο ίδιος υπήρξε πάντοτε υπέρμαχος της μόρφωσης. Πίστευε ότι η δύναμη της γνώσης ελευθερώνει τους ανθρώπους και θεμελιώνει τη δημοκρατία. Η παρακαταθήκη του αποτελεί φάρο για τις σημερινές και τις επόμενες γενιές”, τόνισε.
Διαβάστε επίσης: Ετήσιο Μνημόσυνο Αρχιεπισκόπου Κύπρου Μακαρίου στην Ι.Μ. Παναγίας Κύκκου
Αναλυτικά η ομιλία της Υπουργού Παιδείας, Αθλητισμού και Νεολαίας κ. Αθηνάς Μιχαηλίδου:
“Είμαστε σήμερα εδώ, με απέραντο σεβασμό στη μνήμη ενός εμβληματικού ηγέτη, του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ, του πρώτου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, του Εθνάρχη που σφράγισε ανεξίτηλα τη σύγχρονη ιστορία της πατρίδας μας.
Ο Μακάριος υπήρξε πολύ περισσότερα από ένας πολιτικός και θρησκευτικός ηγέτης. Υπήρξε σύμβολο ελπίδας, αντοχής και αξιοπρέπειας για έναν λαό που πάλευε για ελευθερία και δικαιοσύνη. Οραματίστηκε μια ανεξάρτητη Κύπρο, με ειρήνη και πρόοδο για όλους τους πολίτες της και γι’ αυτό τον σκοπό αγωνίστηκε με πίστη, θάρρος και αφοσίωση. Ο Μακάριος ήταν μια ξεχωριστή φυσιογνωμία διεθνούς εμβέλειας κι ένας ακατάπαυστος αγωνιστής. Η πορεία του, αδιαμφισβήτητα μεγάλη και ιστορικά καθοριστική, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την πορεία της Κύπρου και των ανθρώπων της.
Από την Παναγιά της Πάφου, ως τα θεμέλια της Ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας, η ζωή του υπήρξε πορεία ανιδιοτελούς προσφοράς, αγώνα και πίστης στον λαό και στην πατρίδα.
1913 : Στην ορεινή Παναγιά της Πάφου, ο Μιχάλης Μούσκος γεννήθηκε σε συνθήκες φτώχειας κι ανέχειας.
1926 : Στα πρώιμα εφηβικά του χρόνια ανέβηκε στο Μοναστήρι του Κύκκου ως δόκιμος. Εκεί, διαμορφώθηκε ο χαρακτήρας του και καθορίστηκε η εξέλιξη της μετέπειτα ζωής του. Με απόφαση της Μονής φοίτησε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο και αργότερα χειροτονήθηκε διάκονος.
1936 : Με έντονη τη δίψα του για γνώση, σπούδασε με υποτροφία στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, και ακολούθως στη Νομική Σχολή. Κατά την παραμονή του στην Αθήνα χειροτονήθηκε ιερωμένος και τοποτηρητής ως Αρχιμανδρίτης στον ναό της Αγίας Παρασκευής Πειραιά.
1946 : Με υποτροφία βρέθηκε στη Βοστώνη παρακολουθώντας Θεολογία και θρησκευτική Κοινωνιολογία. Έγινε ο ιερωμένος που αφουγκράζεται τους λαούς και τα δίκαιά τους κι έγινε πρωταγωνιστής σε κάθε διεκδίκηση της Κύπρου.
1948 : Εκλέγηκε Μητροπολίτης Κιτίου. Έγινε η φωνή που αρχίζει να ενώνει. Με τη δράση και τη σκέψη του μετεξελίχθηκε σε ενεργό πυλώνα στον αγώνα για απελευθέρωση.
1950 : Εκλέγηκε Αρχιεπίσκοπος Κύπρου και ηγήθηκε από την αρχή του αγώνα για απελευθέρωση από τον αγγλικό ζυγό και ένωση με την Ελλάδα.
1955 : Ο Μακάριος ανέλαβε τον ρόλο του πολιτικού αρχηγού του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ. Μπήκε μπροστά και ενδυνάμωσε τη συνείδηση ενός λαού που διψούσε για ελευθερία.
1960 : Με την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας ο Μακάριος έγινε ο πρώτος Πρόεδρός της. Άρχισε το δύσκολο έργο της συγκρότησης ενός κράτους από το μηδέν, με ζητούμενο την πρόοδο και την ευημερία του λαού. Συνέβαλε καθοριστικά στην οργάνωση των δομών και των θεσμών.
1963 : Βρέθηκε αντιμέτωπος με την πρώτη προσπάθεια για διχοτόμηση της Κύπρου, με την αποχώρηση των Τκ από τις δομές του κράτους και τις δικοινοτικές ταραχές, που οδήγησαν στη χάραξη της Πράσινης Γραμμής.
1974 : Με το πραξικόπημα, η Χούντα και η ΕΟΚΑ Β επεδίωξαν τη φυσική και πολιτική εξόντωση του Μακαρίου. Το έγκλημα ανοίγει την κερκόπορτα στον Αττίλα. Η Κύπρος μοιράστηκε και μέχρι τώρα οι πληγές παραμένουν αιμάσσουσες. Με την επιστροφή του στην Κύπρο ο Μακάριος ηγήθηκε της τιτάνιας προσπάθειας ανασυγκρότησης της χώρας από τα ερείπια της καταστροφής.
1977 : Τρεις Αυγούστου. Η καρδιά του σταμάτησε, κουβαλώντας το βάρος μιας πατρίδας σκλαβωμένης. Ο θάνατός του άφησε ένα κενό, αλλά και μια ηχηρή υπόσχεση. Ότι η Κύπρος δεν λησμονεί. Συνεχίζει να διεκδικεί.
Αυτό τον αγώνα έχουμε χρέος να συνεχίσουμε σήμερα. Έναν αγώνα που οφείλουμε να θεμελιώσουμε στην ενότητα, στην ομοψυχία και στην ιστορική μνήμη. Γιατί όπως απέδειξε η ιστορία, ο διχασμός υπήρξε πάντοτε ο μεγαλύτερος εχθρός του τόπου μας.
51 χρόνια μετά τα τραγικά γεγονότα του 1974 απαιτούμε δικαίωση. Απαιτούμε την αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των κατοίκων της Κύπρου, μέσα από την απελευθέρωση και την επανένωση της πατρίδας μας.
Προς αυτή την κατεύθυνση στρέφονται οι προσπάθειες του Προέδρου της Δημοκρατίας, με στόχο την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων από το σημείο στο οποίο διακόπηκαν στο Κραν Μοντάνα το καλοκαίρι του 2017, με ζητούμενο την επίλυση του Κυπριακού. Μιας λύσης που θα απαλλάσσει τον τόπο μας από τις αναχρονιστικές συνθήκες εγγυήσεως, τα επεμβατικά δικαιώματα και τους στρατούς κατοχής και θα επιτρέπει σε όλους τους νόμιμους πολίτες της Κύπρου να συμβιώσουν και να συνδημιουργήσουν μέσα σε συνθήκες προόδου, ασφάλειας και ευημερίας.
Σε αυτή τη βάση, εκείνο που απαιτεί η δική μας πλευρά σε κάθε νέα προσπάθεια επανέναρξης των συνομιλιών, είναι η λύση να εδράζεται στο συμφωνηθέν πλαίσιο, τα περί Κύπρου Ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, τις αρχές της διεθνούς νομιμότητας και το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Απαραίτητες προϋποθέσεις που διασφαλίζουν τη λειτουργικότητα και τη βιωσιμότητά της.
Δεδομένης της βούλησης που διαθέτουμε, έτσι όπως εκφράστηκε και στην πενταμερή συνάντηση που πραγματοποιήθηκε τον προηγούμενο μήνα, ευελπιστούμε ότι οι Τουρκοκύπριοι και η Τουρκία, θα συνεργαστούν, αφήνοντας κατά μέρος τις υπερβολικές απαιτήσεις και αξιώσεις, έτσι ώστε σύντομα να βρεθούμε στο τραπέζι του διαλόγου.
Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος οραματίστηκε μια Κύπρο ελεύθερη και ευημερούσα. Μια πατρίδα δημοκρατική, δίκαιη και προοδευτική. Και όσο η πατρίδα μας εξακολουθεί να τελεί υπό τουρκική κατοχή, έχουμε συλλογικό και αδιαπραγμάτευτο χρέος να συνεχίσουμε τον αγώνα για την αποκατάσταση της δικαιοσύνης και την απελευθέρωση της γης μας, με ενότητα, σύνεση και προσήλωση στο εθνικό μας καθήκον.
Ταυτόχρονα, έχουμε υποχρέωση να μεταδώσουμε στους νέους και τις νέες της Κύπρου τον διαχρονικό πόθο της επιστροφής στις πατρογονικές εστίες. Να τους εφοδιάσουμε με γνώση, αξίες και αυτοπεποίθηση, ώστε να αναλάβουν τον δικό τους ρόλο στο παρόν και το μέλλον της Κύπρου.
Ο Μακάριος ήθελε τους νέους γενναίους και τολμηρούς αγωνιστές. Πίστευε στην νέα γενιά. Και αυτή είναι μια παρακαταθήκη που ως πολιτεία την κρατάμε στη μέγιστη βαθμίδα των προτεραιοτήτων μας. Ο Μακάριος διακήρυττε πως «οι νέοι είναι η δυναμική συνισταμένη της πείρας του ιστορικού παρελθόντος.».
Σε αυτή την ίδια ευθεία η κυβέρνηση μας θεμελιώνει τις συνθήκες για τους νέους και τις νέες της Κύπρου, να μπορούν να δημιουργήσουν τον δικό τους ορίζοντα.
Το όραμα του Μακαρίου για μια Κύπρο φωτισμένη και ελεύθερη περνά αναπόφευκτα μέσα από την Παιδεία. Ο ίδιος υπήρξε πάντοτε υπέρμαχος της μόρφωσης. Πίστευε ότι η δύναμη της γνώσης ελευθερώνει τους ανθρώπους και θεμελιώνει τη δημοκρατία. Η παρακαταθήκη του αποτελεί φάρο για τις σημερινές και τις επόμενες γενιές. Μας διδάσκει πως ο αγώνας για την εθνική αξιοπρέπεια δεν τελειώνει ποτέ. Ότι η Παιδεία πρέπει να καλλιεργεί πολίτες ελεύθερους, υπεύθυνους, δημοκρατικούς, με ιστορική συνείδηση και κριτική σκέψη. Αυτό πράττουμε. Ως κυβέρνηση, μέσα από τη μεταρρύθμιση που υλοποιούμε στην εκπαίδευση, επενδύουμε σε ένα σχολείο που θα αντανακλά τις αξίες για τις οποίες αγωνίστηκε ο Μακάριος. Την ενότητα, τη συμπερίληψη, την αριστεία, την εθνική συνείδηση, την ιστορική μνήμη και τον σεβασμό στον άνθρωπο.
Αυτόν τον λαό, με τις πληγές του και το πείσμα του, με τη γη που κουβαλάει ιστορία, αλλά και με εστίαση στις νέες και τους νέους μας που αξίζουν ένα καλύτερο μέλλον, αυτόν τον λαό υπηρετούμε ως κυβέρνηση. Με όραμα, με σχέδιο, με έργα.Τιμή μας να πορευόμαστε στις αρχές και τις αξίες που ο Μακάριος χάραξε. Ας κρατήσουμε τη φωνή του ζωντανή.
«Η Κύπρος δεν πεθαίνει. Όσες φορές και αν κτυπηθεί, ξέρει να σηκώνεται»
Αιωνία του η μνήμη”.
