Για 14η ημέρα συνεχίστηκαν το Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2025 τα 7α ΕΟΡΤΙΑ 2025 στον Ιερό Ναό Αγίου Ελευθεριού οδού Αχαρνών, ξεκινώντας με Όρθρο και θεία Λειτουργία ενώ οι πιστοί από όλο το λεκανοπέδιο συρρέουν στον Ναό, για να προσκυνήσουν την Ιερά Εικόνα της Παναγίας Σουμελιώτισσας. Ακολούθησε στις 12:00 το μεσημέρι Ιερά Παράκληση στην Παναγία Σουμελά.
Το απόγευμα στις 6:00 μ.μ. τελέστηκε ο αναστάσιμος Εσπερινός, στον οποίο προέστη ο εφημέριος του Ιερού προσκυνήματος «Παναγία Σουμελά» Αρχιμανδρίτης Χριστόδουλος Μετετζίδης, συμπαραστατούμενος από τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη π. Γαβριήλ Γιαννόπουλο, εφημέριο του Ιερού Ναού Μεταμορφώσεως Σωτήρος Αλσουπόλεως Νέας Ιωνίας, και τους ιερείς του Ιερού Ναού Αγίου Ελευθερίου Αιδεσιμολογιώτατο Πρωτοπρεσβύτερο π. Θεμιστοκλή Χριστοδούλου, Προϊστάμενο του Ναού, τον Αιδεσιμολογιώτατο Πρωτοπρεσβύτερο π. Γεώργιο Καλπούζο, και τους πρεσβυτέρους π. Σπυρίδωνα Βίτση και π. Θωμά Μάντζιο.
Στις 7:00 μ.μ. ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Ευάγγελος Παπανικολάου, κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Καμερούν, Ιατρός, Θεολόγος και Ιεραπόστολος ομίλησε με θέμα: «Άγιοι του Πόντου».
Παρακολουθήστε την ομιλία του Αιδεσιμολογιωτάτου Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ευαγγέλου Παπανικολάου, κληρικού της Ιεράς Μητροπόλεως Καμερούν, Ιατρού, Θεολόγου και Ιεραποστόλου, με θέμα: «Άγιοι του Πόντου»:
Καλωσορίζοντας τους πιστούς που προσήλθαν αθρόοι να προσκυνήσουν την Παναγία Σουμελά και να ακούσουν την ομιλία, τόνισε την ιδιαίτερη χάρη και ευλογία της ενορίας του Αγίου Ελευθερίου να φιλοξενεί την Παναγία Σουμελιώτισσα. Ευχαρίστησε τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμο Β΄ και τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Καμερούν κ. Γρηγόριο που έδωσαν την κανονική άδεια για να μιλήσει ο π. Ευάγγελος.
Ο π. Ευάγγελος παίρνοντας τον λόγο ευχαρίστησε τον π. Θεμιστοκλή για την πρόσκληση και τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος και εξέφρασε την ευγωμοσύνη του στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Καμερούν για την άδεια της ομιλίας.
Στην αρχή της ομιλίας του ο π. Ευάγγελος έκανε μνεία στην σφαγή των Καλαβρύτων, το αποτρόπαιο έγκλημα των ναζιστικών δυνάμεων κατοχής στις 13 Δεκεμβρίου 1943. Στην συνέχεια και πριν εισέλθει στο θέμα του, έκανε μία αναδρομή στην ιστορία του Πόντου ξεκινώντας από τα μυθικά χρόνια και τον μύθο του Φρίξου και της Έλλης, από την οποία ονομάστηκε ο Ελλήσποντος, καθώς εκείνη χάθηκε στα νερά του. Συνέχισε με την Αργοναυτική εκστρατεία, κατά την οποία οι Αργοναύτες περιήλθαν όλη την περιοχή του Ευξείνου Πόντου και όχι μόνο. Και οι δύο μύθοι έχουν ιστορικό πυρήνα και εκφράζουν αλληγορικά τον δεύτερο μεγάλο αποικισμό των Ελλήνων στον Εύξεινο Πόντο καταδεικνύοντας ότι ο Πόντος από τα πανάρχαια χρόνια κατοικείται από Έλληνες. Στην ιστορική εποχή η κάθοδος των μυρίων υπό τον Ξενοφώντα επιβεβαιώνει την ελληνική παρουσία στην περιοχή του Πόντου.
Ο Πόντος έδωσε μεγάλους Αγίους στην Εκκλησία από τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες. Κάποιους από αυτούς παρουσίασε συνοπτικά ο π. Ευάγγελος και συγκεκριμένα επέλεξε:
- Τον Άγιο Μόδεστο, ο οποίος ήταν τέκνο ευσεβών γονέων που πέθαναν στην φυλακή την ίδια μέρα, κάτι που ζήτησαν από τον Θεό με προσευχή, ενώ ο Άγιος ήταν ακόμη βρέφος. Ανατράφηκε από ειδωλολάτρες αλλά σε ηλικία 13 ετών έμαθε την καταγωγή του, κατηχήθηκε και βαπτίσθηκε. Η ζωή του πέρασε από πολλές περιπέτειες, έως ότου έφθασε στα Ιεροσόλυμα, όπου έγινε Πατριάρχης Ιεροσολύμων. Και ως Πατριάρχης δεν σταμάτησε να προσεύχεται και να ζη ασκητικά. Απέκτησε το χάρισμα να θεραπελυει όχι μόνο ανθρώπους αλλά και ζώα. Είχε μαρτυρικό τέλος.
- Τους πέντε μάρτυρες, Ευστράτιο, Ορέστη, Ευγένιο, Αυξέντιο και Μαρδάριο.
Ο Ευστράτιος, που ήταν ανώτερος αξιωματικός, συνελήφθη από το Δούκα Λυσία. Αυτός, αφού τον βασάνισε με τον πιο φρικτό τρόπο, έπειτα τον έστειλε στον έπαρχο Αγρικόλα. Φημισμένος αυτός για την ωμότητα του απέναντι στους χριστιανούς, έβαλε τον Ευστράτιο να βαδίσει με σιδερένια παπούτσια, που είχαν μέσα μυτερά καρφιά. Κατόπιν τον αποτελείωσε, αφού τον έριξε μέσα στη φωτιά.
Τον Αυξέντιο, που ήταν Ιερέας και συμπολίτης του Ευστρατίου, ο ηγεμόνας τον πίεσε να αλλαξοπιστήσει με πολλές δελεαστικές υποσχέσεις. Αλλά ο άξιος λειτουργός του Χριστού απάντησε: «Δεν είναι ανάγκη να λέω πολλά λόγια Λυσία. Στη ζωή αυτή είμαι του Χριστού και θα είμαι δικός Του μέχρι θανάτου. Και αν αναρίθμητους δαρμούς και πληγές μου δώσεις, και αν με φωτιά και σίδερο με λιώσεις, ο Χριστός μου είναι παντοδύναμος και ο Σταυρός Το ακαταμάχητος. Αυτός καθ’ εαυτόν ο Αυξέντιος είναι αδύνατος. Αλλά του χριστιανού Αυξεντίου το φρόνημα δε θα κάμψεις ποτέ». Εξαγριωμένος ο ηγεμόνας από την απάντηση, αμέσως τον αποκεφάλισε.
Τον Μαρδάριο, αφού τρύπησαν τους αστραγάλους του τον κρέμασαν με το κεφάλι προς τα κάτω και τον έκαψαν.
Ο αξιωματικός Ευγένιος, αφού του έκοψαν τη γλώσσα και τα χέρια και του έσπασαν τα πόδια, εξέπνευσε.
Τον δε στρατιώτη Ορέστη τον θανάτωσαν, αφού τον ξάπλωσαν σε πυρακτωμένο κρεβάτι.
- Ο Ευάγριος ο Ποντικός χειροτονήθηκε αναγνώστης από τον Μέγα Βασίλειο, διάκονος και ιερέας από τον Γρηγόριο Νύσσης. Για τον Ευάγριο ο π. Ευάγγελος έδωσε κάποια δείγματα της διδασκαλίας του, όπως:
Όταν ζητάς χρήματα από τον Θεό, αυτό είναι απάτη του πονηρού προς κενοδοξία και πολυπραγμοσύνη.
Για την φιλοξενία: δώσε στον ξένο ο,τι έχεις. Αν δεν έχεις πολλά, λίγο ψωμ.ι, αν δεν έχεις ψωμί, λίγο αλάτι, αν ούτε αλάτι, λίγο νερό κι αν δεν έχεις αυτά, αρκεί η αγαθή πρόθεση.
Για τα ενδύματα: μην επιζητείτε πολλά, να αρκείσθε στην ανάγκη του σώματος.
Για την προσευχή: Προσεύχου εμφόβως, εντρόμως. εμπόνως, νηφαλίως, εγρηγόρως.
- Σοφία της Κλεισούρας. Έχασε όλους τους δικούς της και κατέφυγε στα βουνά ζώντας ασκητικά. Με την ανταλλαγή των πληθυσμών ήρθε στην Θεσσαλονίκη και με παρότρυνση της Παναγίας πήγε στην Κλεισούρα, όπου έζησε ασκητικά. Καθόταν πάνω στο τζάκι και άλειφε το πρόσωπό της με στάχτη. Δεν λουζόταν ποτέ ούτε χτενιζόταν, και τα μαλλιά της είχαν σκληρύνει πολύ. Όταν κάποτε χρειάστηκε να τα σηκώσει από τα μάτια της, για να βλέπει καλύτερα, αναγκάστηκε να τα κόψει με το ψαλίδι που κούρευαν τα πρόβατα. Παρ’ όλα αυτά όμως, το κεφάλι της ευωδίαζε. Ήταν ελεήμων, τάιζε ακόμη και τα πουλιά.
Μερικές από τις συμβουλές της:
Όποιος κάνει υπομονή, σαν τον ήλιο θα λάμψει.
Η λαιμαργία και η υπερηφάνια θα χαλάσουν τον κόσμο.
Απ’ όλες τις μεριές θα μας χτυπάνε, θα αντέξουν μόνο αυτοί που έμαθαν από νωρίς να αγαπάνε.
- Γεώργιος Καρσλίδης. Πέρασε πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια, αφού πέθαναν πολύ νωρίς και οι δύο γονείς του και έμεινε με τον αδελφό του που του συμπεριφερόταν σκληρά. Δόκιμος μοναχός έγινε σε ηλικία μόλις εννέα ετών. Τις τραγικές ημέρες του διωγμού της Εκκλησίας από τους κομμουνιστές στην Γεωργία, ο νεαρός Ιεροδιάκονος συνελήφθη ως «εχθρός του λαού», υπέστη φυλακίσεις, ταπεινώσεις, ευτελισμούς, δημόσιες διαπομπεύσεις και ανήκουστους βασανισμούς. Καταδικάσθηκε μάλιστα σε θάνατο και τουφεκίστηκε, αλλά διεσώθη θαυματουργικώς! Καταδικάσθηκε και πάλι σε θάνατο το 1941 μ.Χ. από τους εκ βορρά ομόδοξους εισβολείς και σώθηκε και πάλι θαυματουργικώς, για να συνεχίσει την Οσιακή του ζωή μέχρι την ημέρα της κοίμησης του, στις 4 Νοεμβρίου 1959 μ.Χ.
Ακολούθησε το Μικρό Απόδειπνο μετά Χαιρετισμών στην Υπεραγία Θεοτόκο και η μονολόγιστη ευχή. Η ημέρα έκλεισε με Ιερά Αγρυπνία ιερουργούντων του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτη π. Ιωήλ Κωνσταντάρου, ιεροκήρυκος της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών, ο οποίος ομίλησε με θέμα: «Άγιος Ίωάννης της Κρονστάνδης και Θεοτόκος», και του Αιδεσιμολογιωτάτου Πρωτ. π. Αθανασίου Τσίτσου, κληρικού της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσογαίας και Λαυρεωτικής και Εφημερίου του Ι. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Κορωπίου.
Έψαλαν ο κ. Στέφανος Συμεωνίδης, Πρωτοψάλτης του Ιερού Ησυχαστηρίου Μεταμορφώσεως του Σωτήρος (Αγίου Πορφυρίου, Μήλεσι Αττικής) και ο Νικόλαος Δημητρακόπουλος, Πρωτοψάλτης Ι. Ναού Αγ. Αποστόλων Ελευσίνος.