Πρωτοπρεσβύτερος Θεμιστοκλής Μουρτζανός, Δρ. Θεολογίας
Η πρόσφατη θανάτωση ενός χιμπαντζή στο Αττικό Πάρκο (παρότι ακολουθήθηκε συγκεκριμένο πρωτόκολλο αντιμετώπισης) έφερε στο προσκήνιο διαμαρτυρίες από πολλούς συνανθρώπους μας. Το ίδιο συμβαίνει κάθε φορά που πληροφορούμαστε για κακοποιήσεις ζώων. Εκφράζεται αποτροπιασμός, και δικαιολογημένα, διότι η βία έναντι ανυπεράσπιστων υπάρξεων δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Οι νόμοι μάλιστα προβλέπουν αυστηρές ποινές. Η ζωοφιλία, άλλωστε, είναι χαρακτηριστικό των καιρών μας. Τα ζώα συντροφιάς θέλουν την φροντίδα τους και βοηθούν αρκετούς μοναχικούς ανθρώπους, και όχι μόνο, να αισθάνονται ότι έχουν παρέα. Το ζώο δεν χρειάζεται και πολλά. Το φαγητό του, την περιποίησή του, την ιατρική φροντίδα, λίγη αγάπη και είναι μία εξαιρετική παρέα, χωρίς να διαμαρτύρεται.
Σ’ αυτό το κύμα ζωοφιλίας που χαρακτηρίζει τους καιρούς μας, λησμονούμε πως όλα συμβαίνουν διότι ο άνθρωπος δυσκολεύεται να κάνει ώριμες σχέσεις με τους συνανθρώπους του, όπως και εξαιτίας τού ότι έχει αλλάξει ο τρόπος θέασης των ζώων. Υπάρχει ένα κύμα που θεωρεί πως δεν πρέπει να καταναλώνουμε ζωικά προϊόντα και, φυσικά, κρέας (vegan), όχι χάριν ασκήσεως, αλλά από πεποίθηση ότι τα ζώα έχουν ψυχή που χρήζει σεβασμού και προστασίας. Δεν πρέπει να εντάσσονται στην τροφική αλυσίδα του ανθρώπου επ’ ουδενί. Βεβαίως, εδώ υπολανθάνει μία αντίληψη μετενσάρκωσης στην υπερβολή της, ότι δηλαδή τα ζώα είναι αναβιώσεις ανθρώπων, όπως θεωρούν οι ανατολικές θρησκείες, και γι’ αυτό δεν πρέπει να γίνονται αντικείμενα τροφής.
Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ