Με κάθε επισημότητα εορτάστηκε σήμερα η ιερά μνήμη, σύμφωνα με το παλαιό εορτολόγιο, της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Αικατερίνης, στην ομώνυμη Ιερά Αυτόνομο Βασιλική Μονή του Όρους Σινά, στην Αίγυπτο.
Είναι η πρώτη πανήγυρη της Μονής υπό τον νέο Καθηγούμενο Αυτής, Σεβ. Αρχιεπίσκοπο Σινά, Φαράν και Ραϊθώ κ. Συμεών, σε μία περίοδο όπου η Σιναϊτική Αδελφότητα αναμένει ακόμη τη ρύθμιση των ζητημάτων που αφορούν το ιστορικό μοναστήρι που επί 17 αιώνες δίνει την Ορθόδοξη μαρτυρία σε έναν ιερό τόπο για τις τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες.
Σήμερα το πρωί τελέστηκε Αρχιερατικό συλλείτουργο στο οποίο προεξήρχε ο Καθηγούμενος της Μονής, Σεβ. Αρχιεπίσκοπος κ. Συμεών:
Παρέστη ο Πρέσβης της Ελλάδας στην Αίγυπτο, κ. Νικόλαος Παπαγεωργίου.
Ο πανηγυρικός εορτασμός για την πανέφυμο Νύμφη του Χριστού και προστάτιδα της Μονής, Αγία Αικατερίνη, ξεκίνησε την παραμονή, Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2025 (π.ε. 24/11) με την τέλεση του πανηγυρικού Αρχιερατικού Εσπερινού στον οποίο χοροστάτησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Ελενουπόλεως κ. Ιωακείμ εκ του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων.
Αμέσως μετά τη Θεία Λειτουργία ακολούθησε η λιτάνευση την ιερών λειψάνων εντός της Ιεράς Μονής.
Η Ιερά Μονή του όρους Σινά σεμνύνεται ως φέρουσα το όνομα της πλέον λαοφιλούς και σεβαστής γυναίκας Αγίας, της μεγαλομάρτυρος Αικατερίνης. Η χαριτόβρυτος ευλογία των ιερών της λειψάνων, που αποθησαυριζονται στην Μονή, η άμαχος προστασία της και τα αναρίθμητα θαύματά της προς κάθε άνθρωπο, την ανέδειξαν στο διάβα των αιώνων πολιούχο του Σινά και κατέστησαν την εορτή της κεντρική πανήγυρη της Μονης, υπερφαλαγγιζοντας ακόμη και τις μεγαλύτερες μορφές που συνέδεσαν το όνομά τους με την έρημο τούτη: τον προφήτη Μωυσή, τον όσιο Ιωάννη της Κλίμακος, ακόμη και την Θεοτόκο της Βάτου, στην οποία και ήταν αφιερωμένη η Μονή από τους κτίτορες.
Ο βίος της αγίας Αικατερινης, το «μαρτύριό» της, κατα την ορολογία των πρώτων χριστιανικών αιώνων, ήταν φυσικό να διαδοθεί ευρέως μεταξύ των πιστών και να αγαπηθεί πολύ. Σήμερα σώζεται σε διάφορες παραλλαγές, η παλαιότερη εκ των οποίων, ανωνύμου συγγραφέως, ανάγεται στα τέλη του 6ου η στις αρχές του 7ου αιώνος και απετέλεσε την βάση για την συνταξη του επισήμου βίου από τον άγιο Συμεών τον Μεταφραστή (10ος αι). Στο παρελθόν διατυπώθηκε μεταξύ άλλων η υπόθεση ότι η ανώνυμη αναφορά του Ευσεβίου Καισαρείας στο έργο του Εκκλησιαστική Ιστορία (4ος αι.) αφορά την αγία Αικατερίνα.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
Η ζωή και το μαρτύριο της αγίας Αικατερινης διαδραματίστηκε στην Αλεξάνδρεια. Γεννήθηκε από ευγενείς γονείς γύρω στα 286 μ.Χ, στα τέλη των διωγμών των ειδωλολατρών βασιλέων κατα των χριστιανών. Προικισμένη φυσικώς με σπάνια ευφυΐα, στα δεκαοκτώ της χρόνια είχε εκπαιδευθεί ενδελεχώς σε όλες τις επιστήμες της εποχής: φιλοσοφία, ρητορική, ποίηση, μουσική, φυσική, μαθηματικά, αστρονομία, ιατρική, ενώ κατείχε εις βάθος και την χριστιανική διδασκαλία. Άφθαστη στην ομορφιά και το κάλλος, ευγενεστάτη στην καταγωγή και ασυναγώνιστη στα πλούτη, υπήρξε νύφη περιζήτητη από τους πλέον επιφανείς άρχοντες. Εκείνη όμως, οντως φιλόσοφος, παρέμεινε παρθένος, ποθώντας να νυμφευθεί τον αιώνιο Νυμφίο Χριστό.
Το 304 μ.Χ, στην διάρκεια λαμπρης ειδωλολατρικής εορτής κατα την οποία όλοι οι πολίτες διετάχθησαν αυστηρώς να προσφέρουν θυσίες στους θεούς, η Αικατερινα, μη υποφεροντας να βλέπει την απώλεια τόσων ψυχών και την αποστασία τόσων χριστιανών εξαιτίας του φόβου των, παρρησιάζεται ενώπιον του αυγούστου Μαξιμίνου και τον ελέγχει για την απόνοιά του κηρυσσοντας Θεό τον Ιησού Χριστό. Εκείνος της αντιπαρατασσει πενηντα διακεκριμένους ρήτορες και τους αναθέτει να την αποστομώσουν. Αντι τούτου όμως, ελκύονται οι ίδιοι στην πίστη του Χριστού με την χάρη του Θεού και τα επιχειρήματα που αντλούσε η Αικατερινα από τους ίδιους τους Έλληνες σοφούς, και θανατώνονται πάραυτα διά πυρός από τον έξαλλο βασιλέα. Τις επόμενες ημέρες η σύζυγός του και ο πρωτοκλασσάτος στρατηλάτης του με πλείστους στρατιώτες ακολουθούν το παράδειγμά τους, στην ομολογία πίστεως και στον μαρτυρικό θάνατο.
Τέλος, μετά από φοβερά βασανιστήρια –και μάλιστα τον σατανικό στην επινόησή του τροχό– στα οποία υπεβλήθη, αλλά και συνεχείς παράδοξες θαυματουργίες που επιτελούσε ο Κύριος, η Αικατερινα δέχεται και αυτή το διά ξίφους τέλος. Άγγελοι τότε προσήλθαν, παρέλαβαν το σκήνωμά της και το μετεκόμισαν στην υψηλότερη κορυφή της χερσονήσου του Σινά, την κορυφή της αγίας Αικατερινης, αποκαλουμένη Gebel Katrin ακόμη και σήμερα από τους Άραβες.
ΜΕΤΑΚΟΜΙΔΗ ΤΟΥ ΣΚΗΝΩΜΑΤΟΣ
Σύμφωνα με ισχυρή σιναιτική παράδοση, καταγεγραμμένη εν πρώτοις από τον πατριάρχη Ιεροσολύμων Νεκτάριο Σιναΐτη (1670)[2], το Λείψανο της Μάρτυρος φυλασσόταν από τους Μοναχούς στην κορυφή για τρεις περίπου αιώνες, μέχρις ότου μετεφέρθη εντος του Καθολικού της νεοανεγερθείσης κατα τον 6ο αιώνα ιουστινιάνειας Μονης. Στο σκευοφυλάκιο της Μονης εκτίθεται περίτεχνη μαρμάρινη λάρνακα με ειδική βάθυνση στο εσωτερικό της για την συλλογή του μύρου που ανέβλυζε αδιαλείπτως, στην οποία διεφυλάχθη για μερικούς αιώνες το σώμα της Αγίας. Στα τέλη του 18ου αιώνος εναπετέθη σε νεώτερη λάρνακα με κιβώριο, την οποία κατεσκεύασε ο ονομαστός λιθοξόος και σκευοφύλαξ της Μονης Προκόπιος Καισαρεύς χρησιμοποιώντας και παλαιοχριστιανικά θωράκια, έργο για το οποίο «ανάλωσε εννέα χρόνων επιτηδειότητα». Η λάρνακα κείται στην νότια πλευρά του αγίου Βήματος του Καθολικού, ενώ παραπλεύρως απόκεινται άλλες δύο αργυρές λάρνακες, δωρεές στην Μονή από την Ρωσσία.
ΔΙΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΤΙΜΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ
Γύρω στα 1025, ο ηγούμενος του Σινά άγιος Συμεών ο Πεντάγλωσσος μετέφερε λείψανα της Αγίας στην Rouen της Γαλλίας και στην Trèves της Γερμανίας. Η φήμη και η τιμή της διαδίδονται πλέον στην Ευρώπη και η Μονή του Σινά καρπούται το σέβας όλων των χριστιανών και δη των βασιλέων και ηγεμόνων, όπως δηλώνουν περίτρανα τα πολύτιμα αφιερώματά των. Σιγά-σιγά η λαοφιλής αγία Αικατερινα κυριαρχεί στο σιναιτικό εορτολόγιο, η εικόνα της τοποθετείται στο τεμπλο του Καθολικού μαζί με του προφήτου Μωυσέως, ενώ στο νεώτερο τεμπλο του 1612 καταλαμβάνει επισήμως την θέση της πολιούχου της Μονης. Σήμερα η Μονή της Βάτου, η Μονή του όρους Σινά, είναι παγκοσμίως γνωστή ως η Μονή της αγίας Αικατερινης.
Η αγία Αικατερινα απετέλεσε προσφιλές θέμα στην εκκλησιαστική τέχνη και απεικονίστηκε σε εικόνες, χρυσοκέντητα υφάσματα και έργα μικροτεχνίας. Στο σκευοφυλάκιο του Σινά εκτίθεται μεταξύ άλλων η παλαιότερη χρονολογημένη (11ος αι.) εικόνα της, ενώ αργότερα δημιουργείται η παράδοση της παράλληλης απεικονίσεως σκηνών του μαρτυρίου της. Από τον 15ο αιώνα, στις σκηνές αυτές προστίθεται και το επεισόδιο της μεταστροφής της Αγίας στον χριστιανισμό από τον άγιο ερημίτη και της «μνηστείας» της με τον Χριστό. Σήμερα, σύμφωνα με παλαιό έθιμο, οι προσκυνητές λαμβάνουν ως ευλογία το αργυρό δακτυλίδι της αγίας Αικατερινης, εις ανάμνησιν του δακτυλιδίου που δώρησε ο Χριστός στην ίδια. Το δακτυλίδι αυτό συμβολίζει τον πνευματικό αρραβώνα με τον Χριστό και είναι αγιασμένο στα ιερά της Λείψανα.
Βίντεο – φωτογραφίες: Orthodox World