Το διήμερο 16 και 17 Δεκεμβρίου 2025, η Ιερά Μητρόπολη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου εόρτασε την μνήμη του αγίου Διονυσίου, Επισκόπου Αιγίνης, του εν Ζακύνθω με επίκεντρο το Ιερό Μητροπολιτικό Παρεκκλήσιο του αγίου Διονυσίου.
Η φετινή εορτή συνοδεύτηκε από την μοναχική κουρά της ρασοφορίας και την εις Διάκονον χειροτονία του 30χρονου Ναυπάκτιου Αθανασίου Νικόπουλου, ιεροψάλτη και τελειόφοιτου της Σχολής Διοίκησης Επιχειρήσεων.
Την παραμονή της εορτής, Τρίτη 16 Δεκεμβρίου, τελέσθηκε ο πανηγυρικός Εσπερινός χοροστατούντος του Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ιεροθέου, με την συμμετοχή πολλών Ιερέων της πόλης.
Πριν την Απόλυση τελέσθηκε η ακολουθία της μοναχικής κουράς-ρασοευχής του Αθανασίου Νικόπουλου. Ο νέος μοναχός ενεγράφη στο μοναχολόγιο της Ι. Μ. Αμπελακιωτίσσης και κράτησε το όνομα Αθανάσιος, προς τιμήν του αγίου Αθανασίου, Αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας του Μεγάλου, και του αγίου Αθανασίου του Αθωνίτου, κτήτορος της Ι.Μ. Μεγίστης Λαύρας Αγίου Όρους. Στον λόγο που απηύθυνε ο Σεβασμιώτατος στον νέο μοναχό είπε ότι η Πρόνοια του Θεού κατευθύνει την ζωή μας, αφού ο Θεός ενδιαφέρεται, όπως είπε ο Χριστός, για τα πετεινά του ουρανού, πολύ περισσότερο ενδιαφέρεται για εμάς. Τον παρότρυνε να εμπιστευθή τον εαυτό του στον Θεό για όλη την ζωή του και να αφιερώση σε Αυτόν και την Εκκλησία τα χαρίσματα που διαθέτει. Αυτή η προσφορά θα γεμίση την ζωή του.
Δείτε ΕΔΩ φωτογραφίες από τον Εσπερινό
Ανήμερα της εορτής, Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου, τελέσθηκε ο πανηγυρικός Όρθρος, η αρχιερατική θεία Λειτουργία και το μυστήριο της εις Διάκονον χειροτονίας από τον Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας, με συλλειτουργούς τους: Αρχιμ. π. Πολύκαρπο Παστρωμά, Ηγούμενο της Ι. Μ. Αμπελακιωτίσσης, π. Θωμά Βαμβίνη, Γενικό Αρχιερατικό Επίτροπο, π. Πολύκαρπο Θεοφάνη, ιεροκήρυκα και υπεύθυνο του Παρεκκλησίου, και τους Διακόνους π. Παίσιο Παρασκευά, π. Αντώνιο Αντωνιάδη και π. Ιερόθεο Καλλία.
Στον χειροτονητήριο λόγο του ο μοναχός Αθανάσιος αναφέρθηκε στην σημερινή εορτή του αγίου Διονυσίου, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι: «με το βίωμα και το παράδειγμά του φωτίζουν τη σημερινή μου απόφαση. Εκείνος, αν και καταγόμενος από ένδοξο γένος και ανερχόμενος στα ύψη της Ιερωσύνης, θεωρούσε τον εαυτό του τον πιο ασήμαντο και ανάξιο. Και αυτή η ταπείνωση ήταν το στερεότερο θεμέλιο της Ιερωσύνης του. Ιδιαίτερα με συγκλονίζει το γεγονός ότι ο Άγιος φανέρωσε την Ιερωσύνη του όχι με λόγια, αλλά με σιωπηλή συγχώρηση.
Όταν στάθηκε απέναντι στον φονιά του ίδιου του αδελφού του, δεν επέτρεψε στο ανθρώπινο πάθος να μιλήση, αλλά άφησε τον Χριστό να ενεργήση μέσα του. Προστάτευσε, συγχώρησε, θυσιάστηκε. Εκεί ο Άγιος έγινε αληθινός διάκονος του Ευαγγελίου. Σήμερα, καθώς η Εκκλησία με καλεί να εισέλθω στον πρώτο βαθμό της Ιερωσύνης, τον βαθμό του Διακόνου, συνειδητοποιώ ότι δεν καλούμαι σε τιμή, αλλά σε σταυρό· όχι σε αξίωμα, αλλά σε διακονία. Καλούμαι να μάθω να σιωπώ, να υπομένω, να συγχωρώ και να αγαπώ, ακόμη κι όταν αυτό ξεπερνά τις ανθρώπινες δυνάμεις μου».
Ευχαρίστησε την μητέρα του, τις αδελφές του και τον κεκοιμημένο πατέρα του για την ανατροφή που του χάρισαν. Ιδιαιτέρως ευχαρίστησε τον πρώτο πνευματικό του πατέρα, Μητροπολίτη Καστορίας κ. Καλλίνικο, καθώς και τον νυν πνευματικό του π. Θωμά Βαμβίνη, τον Ηγούμενο της Ι.Μ. Αμπελακιωτίσσης π. Πολύκαρπο Παστρωμά, τον Αρχιμ. π. Πολύκαρπο Θεοφάνη και τους Διακόνους π. Παίσιο και π. Αντώνιο για την βοήθειά τους. Τέλος, ευχαρίστησε τον Σεβ. Ποιμενάρχη μας κ. Ιερόθεο για την εμπιστοσύνη που του δείχνει και την τιμή που του κάνει να λάβη την Χάρη της διακονίας από τα χέρια του.
Ο Σεβασμιώτατος αντιφώνησε τον μοναχό Αθανάσιο τονίζοντας τρία σημαντικά σημεία που δείχνουν ποιο είναι το έργο του Ιερέως, διότι σε λίγες ημέρες θα χειροτονηθή Πρεσβύτερος.
Το πρώτο έργο είναι ότι τελεί την θεία Λειτουργία-Ευχαριστία-τον Μυστικό Δείπνο και όλα τα Μυστήρια της Εκκλησίας, δηλαδή το Βάπτισμα, το Χρίσμα, την Εξομολόγηση-μετάνοια, τον γάμο κ.α. Βεβαίως ο Χριστός είναι Αυτός που τελεί τα Μυστήρια, σύμφωνα με την ευχή του Χερουβικού ύμνου, «συ ει ο προσφέρων και προσφερόμενος και διαδιδόμενος Χριστέ ο Θεός ημών…», αλλά αυτό γίνεται με το πρόσωπο του Ιερέως. Μεγάλη τιμή να εκφωνή τους ίδιους λόγους του Χριστού «Λάβετε, φάγετε…», «Πίετε εξ αυτού πάντες…» και να παρακαλή να στείλη το Άγιον Πνεύμα για να μεταβληθούν ο άρτος και ο οίνος σε Σώμα και Αίμα Χριστού.
Το δεύτερο έργο του Ιερέως είναι το να διατηρή την ορθόδοξη πίστη, όπως την παρέδωκε ο Χριστός στους Αποστόλους και τους Αγίους διά μέσου των αιώνων, κατά τον άγιο Ειρηναίο, Επίσκοπο Λουγδούνου-Λυώνος, «ημών συμφωνεί η πίστις τη Ευχαριστία και η Ευχαριστία βεβαιοί την πίστιν». Πίστη χωρίς Ευχαριστία και Ευχαριστία χωρίς πίστη είναι ελλειμματικές. Αυτή η ορθόδοξη πίστη μεταδίδεται με την ορθόδοξη διδαχή, το κήρυγμα.
Το τρίτο έργο του Ιερέως είναι να ασκή ποιμαντική διακονία στους ανθρώπους για να προετοιμάζονται για την άξια συμμετοχή τους στο Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας. Έτσι, η ποιμαντική διακονία είναι η θεραπεία των ανθρώπων, οι ψυχικές και πνευματικές ανάγκες των ανθρώπων.
Συνεχάρη τον υποψήφιο που είχε βάλει στόχους στην ζωή του και ο πρώτος στόχος ήταν να γίνη Κληρικός, και όλους τους άλλους στόχους τους ενέταξε σε αυτόν τον πρώτο και υψηλό στόχο. Συνεχάρη και την μητέρα του και τις αδελφές του που τον στήριξαν σε αυτήν την επιθυμία του, καθώς και τους πνευματικούς του πατέρες.
Ευχήθηκε να γίνη καλός Κληρικός και τα χαρίσματα που εκδήλωσε μέχρι τώρα να τα προσφέρη όλα στον Θεό και την Εκκλησία, μιμούμενος τον άγιο Διονύσιο, τον εν Ζακύνθω, τον Θαυματουργό. Μετά το πέρας της θείας Λειτουργίας προσφέρθηκε κέρασμα στο αρχονταρίκι του Ιερού Παρεκκλησίου.