Παιδικές φωνές γέμισαν τη Νάουσα στη δεύτερη χριστουγεννιάτικη εκδήλωση του Γραφείου Ποιμαντικής Διακονίας

Το απόγευμα του Σαββάτου, 20ης Δεκεμβρίου, στο Μητροπολιτικό Κέντρο Πολιτισμού ΠΑΝΤΑΝΑΣΣΑ στη Νάουσα πραγματοποιήθηκε η δεύτερη Χριστουγεννιάτικη εκδήλωση που διοργάνωσε και φέτος το Γραφείο Ποιμαντικής Διακονίας της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας.

Στην εκδήλωση συμμετείχαν τα παιδιά των κατηχητικών συνάξεων των ενοριών των Αρχιερατικών Περιφερειών Ναούσης, Ειρηνουπόλεως και Δοβρά, ενώ παρόμοιες εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν και στην Αλεξάνδρεια, όπου θα συμμετάσχουν τα παιδιά των υπολοίπων ενοριών της Μητροπόλεως μας.

Στην αρχή η κατηχήτρια κ. Σωτηρία Χαλδαιοπούλου παρουσίασε στα παιδιά εποπτικό υλικό που ετοίμασε το Γραφείο Ποιμαντικής Διακονίας για την πνευματική προετοιμασία των Χριστουγέννων και ακολούθησε προβολή ολιγόλεπτου βίντεο σχετικά με την ιστορία των Καλάντων των Χριστουγέννων.

Στη συνέχεια τα παιδιά έψαλλαν στον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Δομενίκου κ. Αθηναγόρα τα κάλαντα των Χριστουγέννων διαφόρων περιοχών της Ελλάδος και έλαβαν ένα μικρό αναμνηστικό δώρο.

Την εκδήλωση προλόγισε και παρουσίασε ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Ιεράς Μητροπόλεως Αρχιμ. Αρσένιος Χαλδαιόπουλος, ενώ ο Βοηθός Επίσκοπος της Μητροπόλεως μετέφερε τις ευχές του Ποιμενάρχου κ. Παντελεήμονος, αναφέροντας μεταξύ άλλων:

«Μάγοι καί ποιμένες ἦλθον προ­σκυνῆσαι Χριστόν τόν γεννη­θέν­τα».

Σάν τούς μάγους καί τούς ποιμέ­νες καί ἐσεῖς, συγκεν­τρω­­θή­κατε γιά νά τιμήσουμε ὅλοι μαζί τό χαρ­μό­συνο γεγο­νός τῆς γεννή­σεως τοῦ Χριστοῦ πού θά ἑορτάσουμε σέ λίγες ἡμέρες.

Ἡ χαρά τῆς μεγάλης ἑορτῆς μᾶς φέρνει ὅλους πιό κοντά στόν νεο­γέννητο Χριστό, πιό κοντά στή φάτνη, ὅπου τόν προ­σκύνησαν ὡς Θεό ὄχι μόνο ἡ Παναγία Μητέρα του καί ὁ προ­στά­της της, ὁ δίκαιος Ἰωσήφ, ἀλ­λά καί οἱ ποιμένες καί οἱ μάγοι.

Ἡ χαρά τῆς μεγάλης ἑορτῆς μᾶς φέρνει ὅμως πιό κοντά καί μεταξύ μας, γιατί ὁ Χριστός ποτέ δέν χω­ρί­ζει, ἀλλά ἀντιθέτως ἑνώνει τούς ἀνθρώπους μέ τήν ἀγάπη του.

Αὐτή ἡ ἀγάπη εἶναι πού τόν ἔκα­νε νά ἔλθει στόν κόσμο, ἀφή­νον­τας γιά λίγο τόν οὐρανό. Αὐτή ἡ ἀγά­πη εἶναι πού τόν ἔκανε νά συγ­καλύ­ψει γιά λίγο τή θεία του φύ­ση, προ­κειμένου νά μήν μᾶς τρο­μά­ξει· πού τόν ἔκανε νά ἐν­δυ­θεῖ τήν ἀνθρώ­πινη μορφή γιά νά εἶ­ναι ὅμοιος μαζί μας, προκειμέ­νου νά τόν κατα­λάβουμε, νά τόν αἰσθανθοῦμε δίπλα μας καί νά τόν ἀκολουθή­σουμε.

Αὐτή ἡ ἀγάπη εἶναι πού ἔκανε τόν Χριστό νά θελήσει νά μᾶς ἑνώ­­­σει καί πάλι μέ τόν Θεό-Πα­τέ­ρα του, ἀπό τόν ὁποῖο μᾶς εἶχε ἀπομα­κρύ­νει ἡ ἁμαρτία, καί νά μοιρασθεῖ μαζί μας τήν ἰδιότητα τοῦ τέκνου τοῦ Θεοῦ.

Αὐτή τήν ἀγάπη διδάσκει καί σέ μᾶς μέ τή γέννησή του ὁ Χριστός καί αὐτή θέλει νά μᾶς μάθει μέ τόν τρόπο πού ἐπιλέγει γιά νά ἀπο­κα­ταστήσει τή σχέση μας μέ τόν Θεό.

Γιατί χωρίς ἀγάπη κανείς δέν μπορεῖ νά βρεθεῖ κοντά μέ τόν ἄλ­λο καί πολύ περισσότερο νά βρε­θεῖ κοντά στόν Θεό. Γιατί ὅταν δέν ὑπάρχει ἀγάπη, τότε παρεμ­βάλ­λο­νται ὁ ἐγωισμός, ὁ ἀτομι­σμός, τό συμφέρον, οἱ ἀδυναμίες καί τά ἐλαττώματά μας, καί δια­σποῦν τήν ἑνότητα, καί γίνονται ἀφορμή γιά προβλήματα καί ἀπο­τελοῦν αἰ­τία διαιρέσεως καί δια­μάχης.

Ὅταν ὅμως ὑπάρχει ἀγάπη, τότε δέν χρειάζεται νά διακρίνουμε καί νά διαχωρίζουμε τά δικά μας ἀπό τά δικά τους, γιατί ὁ καθένας προσ­φέρει στόν ἄλλο ἀπό τά δικά του, γιατί θέλει ὁ ἄλλος νά ἔχει περισ­σό­τερα καί ἀπό τόν ἴδιο.

Ὅταν ὑπάρχει ἀγάπη, τότε ὁ κα­θέ­νας θέλει νά ἀγκαλιάσει τόν ἄλλο, θέλει νά τοῦ προσφέρει ὅ,τι ἔχει, νά τοῦ χαρίσει τή χαρά καί τήν ἐπιτυχία πού ἔχει, θέλει νά τοῦ χαρίσει τόν ἴδιο του τόν ἑαυτό.

Ὅταν ὑπάρχει ἀγάπη, δέν ὑπάρ­χει χῶρος γιά παρεξηγήσεις, γιατί ὁ κα­θένας εἶναι πρόθυμος νά ἀνε­χθεῖ καί νά κατανοήσει τίς ἀδυ­­να­μίες τοῦ ἄλλου, νά συγχωρήσει καί τά σφάλματά του, νά κάνει τό πᾶν γιά νά μήν χωρισθεῖ ἀπό αὐτόν.

Ὅταν ὑπάρχει ἀγάπη τότε ὁ ἄλ­λος, ὅποιος καί ἄν εἶναι, δέν εἶ­ναι ἕνας ἄγνωστος, δέν εἶναι ἕνα ξέ­νος, ἀλλά εἶναι ἀδελφός.

Αὐτό εἶναι τό ἀληθινό νόημα καί τό ἀληθινό περιεχόμενο τῆς ἀγά­πης πού μᾶς διδάσκει ὁ Χριστός μέ τή γέννησή του. Καί αὐτή τήν ἀγά­πη ζητᾶ καί ἀπό ἐμᾶς. Ὄχι γιατί τήν χρειάζεται ὁ ἴδιος, ἀλλά γιατί τήν χρειαζόμαστε ἐμεῖς.

Γιατί ἡ ἀγάπη ἔχει ἀντικα­τα­στα­θεῖ στίς ἡμέρες μας ἀπό τό συμ­φέρον καί τήν ἰδιοτέλεια, ἀπό τόν ἐγωι­σμό καί τόν ἀνταγω­νισμό.

Γιατί ἡ ἀγάπη στίς ἡμέρες μας ἔχει χάσει τό πραγματικό της νόη­μα καί ἔχει ἐξελιχθεῖ σέ πυροτέ­χνημα.

Γιατί ἡ ἀγάπη διαρκεῖ γιά πάντα καί δέν ἐξαρτᾶ­ται ἀπό τή συμπε­ρι­φορά τοῦ ἄλ­λου. Γιατί ἡ ἀγάπη μᾶς γεμίζει μέ ἀγάπη, μᾶς γεμίζει μέ τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.

Ἐμεῖς πού ἔχουμε τήν εὐλογία νά γνωρίσουμε τήν ἀπέραντη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μέσα ἀπό τήν Ἐκκλησία μας καί τήν πίστη μας· ἐσεῖς πού ἔχετε τήν εὐλογία νά ζεῖτε μέσα στήν ἀγάπη τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Θεοῦ μέσα στά κατηχητικά σχολεῖα καί τίς νεανικές συν­τρο­φιές τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας· ἐσεῖς πού ἔχετε τήν εὐκαιρία νά μαθαίνετε ἀπό τήν παιδική καί τή νεανική σας ἡλικία τό μεγάλο μυ­στικό τῆς ἀληθινῆς ἀγάπης, δῶστε αὐτή τήν ἀγάπη γύρω σας, στούς συνομιλή­κους σας, στά παιδιά πού ἔχουν ἀνάγκη ἀλλά καί στούς με­γαλυτέ­ρους.

Δῶστε τήν ἀγάπη σας στόν Θεό, γιά νά τήν πολλαπλασιάσει μέσα ἀπό τή δική του ἀγάπη καί νά γε­μίσει μέ τήν ἀγάπη τίς ψυχές σας καί ὅλο τόν κόσμο.

Αὐτή εἶναι ἡ ὁλόθερμη πατρική εὐχή μου γιά τά φετινά Χρι­στού­γεν­να καί γιά ὅλους ἐσᾶς, τά παι­διά καί τούς νέους τῶν κατη­χη­τικῶν μας Σχολείων. Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πού ἔγινε ἄνθρωπος γιά μᾶς νά γεμίζει τίς ψυχές καί τόν κόσμο μας.