Αρχιεπισκοπή Κρήτης
05 Νοεμβρίου, 2022

Η Χειροτονία του Επισκόπου Κνωσού Μεθοδίου

Διαδώστε:

Στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Μήνα Ηρακλείου Κρήτης τελέστηκε το πρωί του Σαββάτου 5 Νοεμβρίου 2022 η εις Επίσκοπον Χειροτονία του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Κνωσού κ. Μεθοδίου, ο οποίος έδωσε χθες το Μεγάλο Μήνυμα ενώπιον του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Κρήτης κ. Ευγενίου και των Μελών της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου.

Της Θείας Λειτουργίας προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. Ευγένιος, συλλειτουργούντων Αρχιερέων της Επαρχιακής Συνόδου της Εκκλησίας Κρήτης, του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Εκκλησίας της Ελλάδος, παρουσία τοπικών αρχών και πλήθους πιστών.

Την Α.Θ.Π. τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο εκπροσώπησε ο Μέγας Πρωτοσύγκελλος Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης κ. Θεόδωρος.

 

 

Αναλυτικά η Προσφώνηση του Πανοσιολ. Μ. Πρωτοσυγκέλλου κ. Θεοδώρου εκπροσώπου της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου, κατά την εις Επίσκοπον χειροτονία του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Κνωσού κ. Μεθοδίου:

Σεβασμιώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Κρήτης κύριε Εὐγένιε, Πρόεδρε τῆς Ἱερᾶς Ἐπαρχιακῆς Συνόδου τῆς ἐν Κρήτῃ ὑπό τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας, Σεβασμία τῶν ἁγίων Ἱεραρχῶν χορεία,
Θεοφιλέστατε καί λίαν ἀγαπητέ μοι Ἐψηφισμένε Ἐπίσκοπε Κνωσσοῦ κ. Μεθόδιε, Εὐλαβέστατοι πρεσβύτεροι καί διάκονοι τῶν Μυστηρίων τοῦ Θεοῦ, Θεόλεκτοι Μοναστικαί Ἀδελφότητες τῆς Μεγαλονήσου,
Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου,
Ἐξοχώτατοι κύριοι Βουλευταί,
Ἐντιμότατοι Ἄρχοντες τοῦ τόπου,
Λαέ τοῦ Κυρίου περιούσιε καί εὐλογημένε.

Σεπτῇ Πατριαρχικῇ ἐντολῇ τῆς Α. Θειοτάτης Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, τοῦ προσκυνητοῦ Αὐθέντου καί Δεσπότου πάντων ἡμῶν, εὑρίσκομαι καί πάλιν ἐνώπιον οἰκείων, ἔχων τήν ὑψίστην τιμήν νά κομίζω πρός ἅπαντας τήν πατρικήν εὐχήν καί τάς Πατριαρχικάς εὐλογίας τοῦ σεπτοῦ Προ καθημένου τῆς Ὀρθοδοξίας, κατά τήν εὔσημον ταύτην διά τήν ὁλκάδα τοῦ Ἀπο στόλου Τίτου, Πάτρωνος καί Προστάτου τῆς τοπικῆς ταύτης Ἐκκλησίας, ἡμέραν τῆς εἰς Ἐπίσκοπον χειροτονίας σου, Θεοφιλέστατε ἅγιε Κνωσσοῦ.

Χαρᾶς καί ἀγαλλιάσεως ἔμπλεος γέγονεν ἡ ἐσταυρωμένη καί μαρτυρική Πρω τόθρονος Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἐπί τῷ ἀσμένῳ ἀγγέλματι τῆς ἐπα ξίας, ὁμοφώνου καί ψήφοις κανονικαῖς ἀρχιερατικῆς προαγωγῆς σου, ἤτοι τῆς ἐκλογῆς τῆς ὑμετέρας Θεοφιλίας εἰς Ἐπίσκοπον τῆς πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Ἐπισκοπῆς Κνωσσοῦ, ἰδίᾳ δέ ὁ Πατριάρχης σου, Ὅστις ἔσπευσε προφρόνως διά σεπτοῦ Πατριαρχικοῦ Γράμματος νά συγχαρῇ πατρικῶς τήν ὑμετέραν Θεοφιλίαν καί νά εὐχηθῇ ἐγκαρδίως διά τήν ἐξάσκησιν τῶν νέων ὑψηλῶν ἀρχιερατικῶν καθηκόντων σου παραλλήλως πρός τήν ἐκπλήρωσιν τῆς ὑπευθύνου καί λυσιτελοῦς διακονίας σου ὡς Πρωτοσυγκέλλου τῆς ἐνταῦθα Ἀρχιεπισκοπῆς· εὐχάς τάς ὁποίας καί ἡμεῖς, ἐκ τῆς θέσεως τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐκπροσώπου, ἐπαναλαμβάνομεν ἐνθέρμως, πάλιν καί πολλάκις, σήμερον μετά πολλῆς ἀγάπης καί ἐξιδιασμένης τιμῆς.

Γνωρίζεις καλῶς, Θεοφιλέσταστε, τήν οὐ τυχοῦσαν στοργήν δι’ ἧς ὁ Πανα γιώτατος Οἰκουμενικός ἡμῶν Πατριάρχης περιβάλλει τό πρόσωπόν σου καθ’ ὅλην τήν διάρκειαν τῆς ὑπερτριακονταετοῦς θυσιαστικῆς διακονίας σου ἐν τῷ ἀμπελῶνι τοῦ Κυρίου, τόσον διά τήν θεολογικήν σου παιδείαν, τήν ἐν γένει πνευματικήν σου κατάρτισιν καί συγκρότησιν, τό ἐκκλησιαστικόν σου ἦθος, τήν εὔορκον καί ἀνιδιο τελῆ προσφοράν σου πρός τήν ἐν Κρήτῃ Ἐκκλησίαν, ὅσον καί διά τήν ἀφοσίωσίν σου εἰς τήν Μητέρα Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Μεγάλην Ἐκκλησίαν καί τόν σεπτόν Προκα θήμενον αὐτῆς.
Ἐντάσσεσαι, πλέον, ἅγιε Κνωσσοῦ, εἰς τήν σεβασμίαν τῶν Ἱεραρχῶν τοῦ Οἰ κουμενικοῦ Θρόνου χορείαν, εἰς μίαν σημαδιακήν ἱστορικήν συγκυρίαν, τῆς συμ πληρώσεως, δηλονότι, ἑκατονταετίας ἀπό τοῦ ἐκριζωμοῦ τοῦ μικρασιατικοῦ ἑλλη νισμοῦ ἐκ τῶν πατρογονικῶν του ἑστιῶν, φέρων καί σύ, ὡς γνήσιος ἀπόγονος μι κρασιατῶν ἐκ μητρός, ἀνεξίτηλον τήν σφραγῖδα τῆς ἐξ Ἀλατσάτων καταγωγῆς σου, ἥπερ καί συνετέλεσεν, ἀσφαλῶς, εἰς τήν ἐγχάραξιν ἐν τῷ ὑπαρξιακῷ γονιδιώματί σου τῆς ἐμπόνου ἀναμνήσεως πρός τάς ἀλησμονήτους πατρίδας καί τῆς καρδιακῆς ἀφοσιώσεώς σου πρός τήν ἀείποτε ἐσταυρωμένην Μητέρα Ἐκκλησίαν τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τήν τε ἔχουσαν καλῶς γνῶσιν τοῦ τρόπου τῆς ὑπερ βάσεως τῶν κατά καιρούς ἀναδυομένων συγκυριῶν ἐκ τῆς πεπτωκυίας καί αἱματοποτίστου ἀνθρωπίνης ἱστορίας, καί κατέχουσαν ἐκ τῆς συμπεπυκνωμένης δισχιλιετοῦς ἐμπειρίας τήν τέχνην τῆς ἐξαγωγῆς ἐκ τῶν χειρίστων δεδομένων τοῦ βελτίστου ἀποτελέσματος.

Καθίστασαι, πλέον, ἅγιε Ἐψηφισμένε, εἷς κρίκος τῆς μακρᾶς ἁλύσεως τῆς Ἱεραρχίας τοῦ ἀναντικαταστάτου διά τήν ἐξασφάλισιν τῆς ἀδιαταράκτου ἐκκλησι ολογικῆς συνοχῆς, τῆς ἀπροσκόπτου κατά Θεόν κυβερνήσεως τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων καί τῆς ἀδιασαλεύτου εὐσταθείας τῶν κατά τόπους ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν ἐκείνου Θρόνου, ὅστις οὐχ ἑδράζεται εἰς τά ἐφήμερα δεκανίκια τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας, οὔτε εἰς τάς πεπερασμένας προνοίας τῶν ἀνθρωπίνων νομοθετημάτων. Καί πῶς ἄλλως τε θά ἦτο ἑτεροτρόπως, ὅταν στερῆται καί αὐτοῦ τοῦ αὐτονοήτου ἀγαθοῦ τῆς νομικῆς προσωπικότητος, ἀλλά καί τῆς δυνατότητος αὐτοπροσδιορισμοῦ κατά τήν φύσιν τῆς ἀποστολῆς Του, διά νά μή ὑπομνήσωμεν καί ἕτερα οὐσιώδη ζητήματα, ἅτινα ἅπτονται οὐχί μόνον τῆς παγκοσμίου ἠθικῆς, ἀλλά ἰδίᾳ τῶν θεμελιωδῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων.
Τοῦ Θρόνου ἐκείνου, πού ἑδράζεται βιωματικῶς καί ἀποκλειστικῶς εἴς τε τήν θείαν χάριν, τήν πάντοτε τά ἀσθενῆ θεραπεύουσαν καί τά ἐλλείποντα ἀναπληροῦ σαν, καί τό ἀκλόνητον θεμέλιον τῆς κανονικῆς παραδόσεως τοῦ ὑπεραιωνοβίου ἐκκλησιαστικοῦ γίγνεσθαι.
Τοῦ Θρόνου ἐκείνου, πού διακρατῶν τό προφητικόν χάρισμα ἐνεργόν καί ἄσβεστον, διαλέγεται μετά τῶν ποικίλων ρευμάτων κάθε ἐποχῆς, δίχως νά προ σκολλᾶται εἰς τά τοῦ κόσμου τούτου τοῦ ἀπατεῶνος, καί διακρίνων τά σημεῖα τῶν καιρῶν, προλέγει τά μέλλοντα συμβαίνειν ἐν τῷ κόσμῳ καί δικαιώνεται ἐκ τῆς διοράσεως τῶν ἐν ἐξελίξει πραγμάτων.

Τοῦ Θρόνου ἐκείνου, πού ἀπό ἱκανοῦ χρόνου στεντορείως καί ἀφυπνιστικῶς κηρύττει ὅτι ὁ ἀσφυκτικός ἐναγκαλισμός μεταξύ κοσμικῆς καί ἐκκλησιαστικῆς ἐξουσίας, μέ τήν παράλληλον ἐργαλειοποίησιν τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἡγεσίας, τήν προώθησιν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἀναθεωρητισμοῦ καί τήν υἱοθέτησιν καινοφανῶν καί ἐκκοσμικευμένων δῆθεν «ἐκκλησιολογικῶν» ἀρχῶν, ὁδηγεῖ ἀναποτρέπτως καί νομοτελειακῶς εἰς τήν ἔκπτωσιν τῆς ἀποστολῆς τῆς Ἐκκλησίας ὡς σώματος Χριστοῦ καί τήν μετάλλαξιν τῆς ὀντολογίας της εἰς φορέα ἐκπληρώσεως ἐθνι κιστικῶν προταγμάτων καί ὄχημα ὑλοποιήσεως σωβινιστικῶν πρακτικῶν εἰς τόν βωμόν, μάλιστα, τῆς διαπράξεως εἰδεχθῶν ἐγκλημάτων πολέμου κατά τῆς ἀνθρω
πότητος, ὡς δύναται νά διακρίνῃ ἀπροσκόπτως ἕκαστος καλῆς θελήσεως καί ἄνευ μυωπικῶν παρωπίδων παρατηρητής τῆς ἐν Οὐκρανίᾳ διαδραματιζομένης ἀδελφο κτόνου αἱματοχυσίας καί τῆς ἐξ αὐτῆς ἐπαπειλουμένης ἐνεργειακῆς καί ἐπισιτιστι κῆς κρίσεως καί κοινωνικῆς ἀναταραχῆς εἰς παγκόσμιον κλίμακα.

Τοῦ Θρόνου ἐκείνου, πού διαχρονικῶς, καί δή ἐπί τῆς ἀνεπαναλήπτου ὑπερτριακονταετοῦς πατριαρχίας τοῦ σεπτοῦ Προκαθημένου τῆς Ὀρθοδοξίας κ.κ. Βαρθολομαίου, γνωρίζει νά τιμᾷ καί νά μεριμνᾷ θυσιαστικῶς ὑπέρ τῆς ναυαρχίδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἐν τῇ Ἀνατολικῇ Μεσογείῳ, τῆς ἁγιοτόκου καί ἡρωοτόκου κατά Κρήτην Ἐκκλησίας, διά τῆς πραγματοποιήσεως τῶν περισσοτέρων Πατριαρχικῶν ἱεραποδημιῶν εἰς Ἐπαρχίαν τοῦ Θρόνου καί τῆς συγκλήσεως τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τοῦ μοναδικοῦ τούτου διά τήν σύγχρονον ἐκκλησιαστικήν ἱστορίαν γεγονότος, εἰς τήν φιλόξενον καί πατρι αρχικοτάτην ταύτην κληρουχίαν του.

Θεοφιλέστατε,
Ἡ χάριτι τοῦ παναγίου Θεοῦ ἐκκλησιαστική προαγωγή Σου λαμβάνει χώραν καί εἰς μίαν ἑτέραν συγκυρίαν πού συνδέεται ἀρρήκτως μετά τῆς κοινῆς τροφοῦ ἡμῶν, τῆς ἱστορικῆς καί περιπύστου Ἱερᾶς Μονῆς Ἀγκαράθου, ἔνθα ἠλεήθης ὑπό τῆς Παναγίας τῆς Ὀρφανῆς νά διακονήσῃς, ἐκτός τῶν ἄλλων, καί ἐκ τῆς θέσεως τοῦ Ἡγουμένου ἐπί τριετίαν, καθ’ ἥν καί ὁ ὁμιλῶν κατέστη μέλος τῆς σεβασμίας ἀδελφότητος τῶν Ἀγκαραθιτῶν, τῆς ἀναδειξάσης πλῆθος φυσιογνωμιῶν παγκοσμίου βεληνεκοῦς πού ἐκόσμησαν τούς Πατριαρχικούς Θρόνους Κωνσταντινου πόλεως καί Ἀλεξανδρείας. Δέν τυγχάνει διόλου τυχαῖον τό γεγονός ὅτι κατά τό τρέχον ἔτος, αὐτό τῆς προσωπικῆς σου Πεντηκοστῆς, ἐνεγράφη εἰς τάς Ἁγιολογι κάς Δέλτους, διά σχετικῆς κατά τόν παρελθόντα Ἰανουάριον ἀποφάσεως τῆς περί τήν Αὐτοῦ Θειοτάτην Παναγιότητα, τόν Οἰκουμενικόν ἡμῶν καί φιλάγιον Πατριάρ χην, Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ὁ ἐκ τῆς ἱερᾶς μάν δρας τῆς Ἀγκαράθου ὁρμώμενος Ἅγιος Κύριλλος ὁ Λούκαρις, ὁ συντοπίτης ἡμῶν, ὁ Καστρινός, ὅστις ἀνέδειξεν εἰς τό ἔπακρον τήν οἰκουμενικήν διάστασιν τῆς αὐθεν τικῆς κρητικῆς ἰδιοπροσωπίας καί ὑπενθυμίζει διηνεκῶς πρός πάντας τούς ἐπιγενο μένους ὅτι αἱ γεωγραφικαί καί λοιπαί -ἐξ ἐπόψεως ἰδιοσυγκρασίας- ἰδιαιτερότητες τῆς εὐάνδρου νήσου Κρήτης καταξιοῦνται καί καρποφοροῦν μόνον διά τῆς κοσμο πολίτικης θεωρήσεως τῶν πραγμάτων, καί δή ἐν διαλόγῳ καί ἐν ἀνοικτοσύνῃ ὁριζόντων πρός τήν λοιπήν οἰκουμένην, μακράν, δηλονότι, τοπικιστικῶν καί πε ριοριστικῶν ἀντιλήψεων ἤ φοβικῶν συνδρόμων, πού ἀπομειοῦν τήν ζωτικότητα καί καταπνίγουν τάς δυνατότητας τοῦ τόπου καί τῶν πολιτῶν του εἰς κάθε ἐπίπεδον τῆς ἐκκλησιαστικῆς καί κοινωνικῆς του διαστρωματώσεως.

Ἡ ἀπαρχή τῆς ἀρχιερατικῆς σου διακονίας, ἅγιε Κνωσσοῦ, συμπίπτει μέ τήν ἀλλαγήν σκυτάλης εἰς τήν ἡγεσίαν τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας, διά τῆς κατά τό αὐτό, καί πάλιν, ἔτος ἀναδείξεως ὡς νέου Ἀρχιεπισκόπου τῆς Νήσου τοῦ ἀπό Ρεθύμνης καί Αὐλοποτάμου Σεβασμιωτάτου κ. Εὐγενίου, σεπτῇ Πατριαρχικῇ προκρίσει καί ψήφοις κανονικαῖς τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, εἰς τήν ὁποίαν, ἀπό εἰκοσαετίας περίπου, ἔχουν τό πολύτιμον προνόμιον νά παρίστανται τακτικῶς ὡς συνοδικοί πάρεδροι καί συνδιοικηταί τῆς οἰκουμενικῆς ὀρθοδοξίας οἱ Σεβασμιώτατοι ἅγιοι Ἀρχιερεῖς τῆς Μεγαλονήσου, πού ἀποτελοῦν τιμιώτατα καί ἀναντικατάστατα μέλη τῆς Ἱεραρχίας τοῦ Θρόνου.

Κράτει ἐς ἀεί κατά νοῦν, Θεοφιλέστατε, καί δή μετ’ αἰσθημάτων ἀϊδίου εὐγνωμοσύνης καί ἀδιαπτώτου ἀφοσιώσεως, τό γεγονός ὅτι ὁ νέος καί πολλά ὑποσχόμενος Ἀρχιθύτης τῆς κατά Κρήτην Ἐκκλησίας, ὁ θεοπρόβλητος καί λαοφιλής Ἀρχιεπίσκοπός Σου, σέ ἐτίμησεν ὑπερβαλλόντως διά τῆς προτάσεως τῆς Θεοφιλίας σου πρός τήν Ἱεράν Ἐπαρχιακήν Σύνοδον, ἥτις ἄνευ δισταγμῶν ἀνεγνώρισε τήν πολυετῆ, ἀπροϋπόθετον, ἀγόγγυστον, ταπεινήν καί ὑπομονετικήν σου διακονίαν πλησίον τριῶν Ἀρχιεπισκόπων Κρήτης ἐκ τῆς πολυευθύνου καί ἀπαιτητικῆς θέσεως τοῦ Πρωτοσυγκέλλου αὐτῶν καί ἀνέδειξέ σε Ἀρχιερέα, δι άδοχον ἐξαιρέτων ἱστορικῶν ἀνδρῶν πού ἐκόσμησαν τήν πάλαι ποτέ διαλάμψασαν Ἐπισκοπήν Κνωσσοῦ, ἐν οἷς καί ὁ Νεομάρτυς Ἐπίσκοπος Νεόφυτος, ὅστις καί ἐτελειώθη μαρτυρικῶς εἰς τούς χώρους τοῦ παρακειμένου παλαιοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Μηνᾶ, σφαγιασθείς κατά τήν 23ην Ἰουνίου 1821, ὡς καί ἐν ταῖς ἡμέραις ἡμῶν ὁ Σεβ. Ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. Εὐγένιος καί οἱ Σεβ. Μητροπολῖται Γορτύνης καί Ἀρκαδίας κ. Μακάριος καί Ρεθύμνης καί Αὐλοποτάμου κ. Πρόδρομος. Συνέχισε, λοιπόν, μέ τό αὐτό ἐκκλησιαστικόν φρόνημα καί ἦθος πού σέ διακρίνει, ἀλλά μετά πλείονος ζήλου, ἐργαζόμενος καί ἐκδαπανώμενος, ὥστε νά καθίστασαι συγκυρηναῖος καί συνοδοιπόρος εἰς τόν Ἀρχιεπισκοπικόν ἀγῶνα καί τάς ἀγωνίας πρός καλλίκαρπον καί ἀνθοφοροῦσαν ποιμαντικήν διακονίαν διά τάς χρείας τῶν ἁγίων τοῦ Θεοῦ, μνημονεύων πάντοτε τῶν σωτηρίων διδαγμάτων τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου πρός τόν Τίτον: «Σύ δέ λάλει ἅ πρέπει τῇ ὑγιαινούσῃ διδασκαλίᾳ… Δούλους ἰδίοις δεσπόταις ὑποτάσσεσθαι, ἐν πᾶσι εὐαρέστους εἶναι, μή ἀντιλέγοντας, μή νοσφιζομένους, ἀλλά πίστιν πᾶσαν ἐνδεικνυμένους ἀγαθήν, ἵνα τήν διδασκαλίαν τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ κοσμῶσιν ἐν πᾶσιν» (2: 1, 9-10).

Τό Οἰκουμενικόν μας Πατριαρχεῖον καί ὁ σεπτός Προκαθήμενός του τρέφουν βεβαίαν τήν τε ἐλπίδα καί προσδοκίαν ὅτι σύ, ὡς ὁ Βενιαμίν τῆς ἐνταῦθα Ἱε ραρχίας, θά ἀνταποκριθῆς κατά πάντα εἰς τήν νέαν κλῆσιν σου, ἀναμιμνη σκόμενος τάς διαχρονικάς προτροπάς τοῦ ἀλήστου μνήμης ἀνυπερβλήτου Γέροντος Χαλκηδόνος Μελίτωνος Χατζῆ περί τοῦ ἀρχιερατικοῦ λειτουργήματος: «Ἔσο Ἐπίσκοπος ἀγαθός. Προπάντων σήμερον ὁ κόσμος ἔχει ἀνάγκην Ἐπισκόπου ἀγαθοῦ. Διά τόν κόσμον παραμένει πάντοτε πρόβλημα τό ἐρώτημα: Εὐφυής ἤ ἀγαθός; Διά τήν Ἐκκλησίαν καί τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ δέν ὑπάρχει τοιοῦτον ἐρώτημα. Δέν ὑπάρχει τοιοῦτον πρόβλημα. Ἀγαθός! Διότι ἡ ἐν Χριστῷ ἀγαθότης ὑπέρ τήν εὐφυΐαν κατέχει τήν σοφίαν» (Χαλκηδόνια, Μνήμη Μελίτωνος Χατζῆ, Μνήμη Γέροντος Χαλκηδόνος, 1913-1989, Ἀθήνα 1999, σ. 86).

Τό λοιπόν, Θεοφιλέστατε, ἔντεινε διά τῆς μυχιοκαρδίου εὐχῆς καί τῆς στοργῆς τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριάρχου, καί κατευοδοῦ καί ἀρχιε ράτευε ἕνεκεν ἀληθείας καί πραότητος καί δικαιοσύνης· καί ὁδηγήσει σε θαυμα στῶς ἡ δεξιά τοῦ Ὑψίστου. Ἄξιος!

 

 

Συγχαρητήρια και ευχές από τον Περιφερειάρχη Κρήτης και τον Δήμαρχο Ηρακλείου

Ο Περιφερειάρχης Κρήτης Σταύρος Αρναουτάκης παραβρέθηκε στην Χειροτονία του Θεοφιλέστατου Επισκόπου Κνωσού κ. Μεθοδίου στον Ιερό Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Μηνά. Ο κ. Αρναουτάκης συνεχάρη θερμά τον Θεοφιλέστατο και του ευχήθηκε υγεία να συνεχίσει από τη νέα ποιμαντορική του θέση να υπηρετεί με ζήλο την Ορθοδοξία, το Οικουμενικό Πατριαρχείο και την Εκκλησία της Κρήτης. Ο κ. Αρναουτάκης σε δηλώσεις του, ανέφερε επίσης ότι, ο νέος Επίσκοπος Κνωσού είναι άξιος λειτουργός και ότι έχει προσφέρει «σημαντικότατο έργο τα τελευταία χρόνια από τη θέση του Πρωτοσυγκέλλου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης. Άξιος!».

 

 

Ακολούθως ο Περιφερειάρχης προσέφερε αρχιερατικό εγκόλπιο στο νέο Επίσκοπο.

 

 

 

Από την πλευρά του ο Δήμαρχος Ηρακλείου Βασίλης Λαμπρινός δήλωσε σχετικά: «Με τις πνευματικές και τις εκκλησιαστικές του αρετές, με τις αρχές και τις αξίες στις οποίες είναι αφοσιωμένος, ο κ. Μεθόδιος θα συνεχίσει το σπουδαίο έργο του προκατόχου της θέσεως αυτής κ. Προδρόμου. Του εύχομαι υγεία, δύναμη ψυχική, και καρποφόρα πορεία στην αποστολή που επαξίως αναλαμβάνει».

 

 

Ευχές από τον Πρόεδρο της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων Κρήτης Γιάννη Κουράκη

Με αφορμή την χειροτονία του νέου Επισκόπου Κνωσού κ.. Μεθόδιου, ο Πρόεδρος της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων (ΠΕΔ) Κρήτης Γιάννης Κουράκης, που λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων στο εξωτερικό, δεν θα μπορέσει να παρευρεθεί, επικοινώνησε τηλεφωνικά μαζί του και του απεύθυνε θερμές ευχές για επιτυχία στο έργο του.

Παράλληλα ο κ. Κουράκης απέστειλε στο νέο Επίσκοπο Κνωσού την ακόλουθη ευχετήρια επιστολή:

«Θεοφιλέστατε,
Με την ευκαιρία της ανάληψης των νέων, υψηλών καθηκόντων σας, αισθάνομαι την ανάγκη να σας εκφράσω προσωπικά, αλλά και εκ μέρους της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων Κρήτης, τις πιο θερμές ευχές μας για επιτυχία στο έργο σας, υγεία και μακροημέρευση προς όφελος της Εκκλησίας μας.
Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι, με εφόδιο την αγάπη και την αφοσίωσή σας για προσφορά στην τοπική Εκκλησία, αλλά και την αξιοθαύμαστη πνευματική σας επάρκεια, θα συνεχίσετε επάξια και θα ενισχύσετε, το ποιμαντορικό και φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας Κρήτης.»

 

Περισσότερες φωτογραφίες:

Διαδώστε: