Στις 4:17΄ το απόγευμα σαν πουλάκι, όπως το είχε προείπει , παρέδωσε το πνεύμα του “εις χείρας Θεού ζώντος” την ώρα που εξομολογούσε.
Έφυγε την ώρα του μεγάλου μυστηρίου της συγνώμης με το πετραχήλι στο λαιμό, το πετραχήλι που δρόσισε χιλιάδες ψυχές, τις γλύκανε και τις ανακούφισε από τόσα βάρη.
Άγιε Ιάκωβε πρέσβευε υπέρ ημών!!!
Απόσπασμα από το βιβλίο: “Ένας σύγχρονος Άγιος. Ο Όσιος Ιάκωβος Τσαλίκης”