Σήμερα, η Εκκλησία τιμά τη μνήμη των Οσίων Στυλιανού και Αλυπίου, που έζησαν τον 6ο αιώνα, και Νίκωνα, τον 10ο αιώνα, ο οποίος, επειδή κήρυττε ακατάπαυστα την ανάγκη για μετάνοια, προσέλαβε το προσωνύμιο «Μετανοείτε».
Ο Όσιος Στυλιανός καταγόταν από την Παφλαγονία της Μ. Ασίας και ήταν παιδί πλουσίων και ευλαβών γονέων. Απ’ αυτούς διδάχτηκε την εγκράτεια και την αγάπη προς τους φτωχούς και γι’ αυτό, αμέσως μετά το θάνατό τους, μοίρασε όλα τα υπάρχοντά του σε όσους είχαν ανάγκη και αποσύρθηκε για το υπόλοιπο της ζωής του στην έρημο.
Η φήμη του εξακτινώθηκε και πολλοί τον επισκέπτονταν, για να ωφεληθούν από το λόγο του. Περιέβαλλε με ιδιαίτερη αγάπη τα παιδιά και ο Κύριος τον βράβευσε με το χάρισμα να θεραπεύει όσα από αυτά υπέφεραν από ασθένειες. Κοιμήθηκε οσιακά σε μεγάλη ηλικία και στη συνείδηση των πιστών, όπως μαρτυρεί και ο τρόπος που εικονίζεται, έχει καθιερωθεί ως ο προστάτης των βρεφών και γενικά των παιδιών.
Ο Όσιος Νίκων, γεννήθηκε στο Δυτικό Πόντο και ήταν γιος Ρωμιού πλουσίου. Άφησε τα πάντα και έγινε μοναχός. Τον διέκρινε αγιοπνευματικός ζήλος. Περιήλθε όλη την Ανατολή ως απεσταλμένος της Μονής του κηρύττοντας και επαναλαμβάνοντας τη φωνή που αντήχησε πρώτα στην έρημο της Ιουδαίας: «Μετανοεῖτε».
Πήγε στην Κρήτη και αργότερα, έφθασε στην Πελοπόννησο, στην πόλη των Λακώνων. Έκτισε ναό του Σωτήρος Χριστού. Και στον τόπο αυτό, που αγάπησε περισσότερο και από την πατρίδα του, άφησε την τελευταία του πνοή το έτος 998 μ.Χ.