Ο Πρωτότοκος της πλάσης

• Γράφει ο Κώστας Θεολόγου, Διευθυντής του Τομέα Ανθρωπιστικών, Κοινωνικών Επιστημών και Δικαίου Σχολής ΕΜΦΕ ΕΜΠ

Ποιο ανώτερο και σίγουρο θηλαστικό, σαν τον μεταμοντέρνο και χαμένο σε παχύρρευστες κοσμοθεωρίες άνθρωπο, θα έμπαινε στον κόπο να κατανοήσει τη θεϊκή προέλευση ενός βρέφους σε έναν στάβλο με πρόβατα; Ποιος προοδευτικός αποδέχεται την πλήρως ανθρώπινη και συνάμα πλήρως θεϊκή υπόσταση του Ιησού; Δυο χιλιετίες αντιδικούμε για την αλήθεια του Χριστού: ποιος ήταν; Άραγε, υπήρξε; Αιρέσεις, δόγματα και σκεπτικισμοί έχουν διατυπώσει ποικίλες ερμηνείες και άλλες τόσες θέσεις ότι ήταν ένας θεός ανάμεσα σε πολλούς άλλους, μια «κατασκευή», ένας Αρχάγγελος, ένας γκουρού, κάποιος φωτισμένος δάσκαλος, προφήτης κτλ. Ο κοινός παρονομαστής σε όλες αυτές τις θεωρίες είναι ότι σμικρύνουν τον Ιησού αμφισβητώντας πως είναι θεός. Η ταπεινή γέννηση του Ιησού στη φάτνη δεν αφορούν τη βρεφική ηλικία του Χριστού, αλλά τη θεϊκή καταγωγή του και ασφαλώς δεν επεδίωκε να αποκρύψει ότι ήρθε στον κόσμο ένας θεός.

Η μοντέρνα υποδοχή των Χριστουγέννων, εύλογη λόγω της εμπορευματοποίησης και του παγκοσμιοποιημένου καταναλωτισμού, αποδυναμώνει τη σπουδαία σημασία και καταργεί οποιοδήποτε αποδεκτό ή έγκυρο νόημα. Οι απόπειρες να επικαιροποιήσουμε το νόημα των Χριστουγέννων με νεοτερικές και άλλες μοντέρνες ερμηνείες, επιλέγοντας χαρακτήρες, όπως ο τσιγκούνης στον Ντίκενς, ο Εμπενίζερ Σκρουτζ, τα πράσινα ξωτικά του Άη-Βασίλη και τα εφιαλτικά πνεύματα των τύψεων στις κινηματογραφικές παραγωγές, μας έχουν απομακρύνει περισσότερο από τις Γραφές. Ασφαλώς και δεν υπάρχει κάτι κακό ή επιλήψιμο, όταν διασκεδάζουμε και χαιρόμαστε με τα υπέροχα χριστουγεννιάτικα φιλμ, αρκεί να μη λησμονούμε ότι η Παρθένος σήμερον, τον υπερούσιον τίκτει και η γη το σπήλαιον τω απροσίτω προσάγει. Νομίζω ότι αν γίνει μια έρευνα για «το νόημα των Χριστουγέννων» θα ευρεθεί ότι ίσως και εννέα στους δέκα χριστιανούς δεν γνωρίζουν το νόημα των Χριστουγέννων κατά την Αγία Γραφή.

Σταδιακά έχει εκλείψει η σχέση μας με τη βιβλική ερμηνεία. Γνωρίζουμε πού γεννήθηκε, τον επισκέφθηκαν τρεις μάγοι με τα δώρα, διέφυγε με τους γονείς του από την απογραφή του Ηρώδη, αλλά στο αντίστοιχο χωρίο (β΄ 8-12) του Κατά Λουκάν το νόημα για τους ποιμένες: ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον σωτήρ, ὅς ἐστι Χριστὸς Κύριος, ἐν πόλει Δαυΐδ (εννοεί τη Βηθλεέμ) καὶ τοῦτο ὑμῖν τὸ σημεῖον· εὑρήσετε βρέφος ἐσπαργανωμένον, κείμενον ἐν φάτνῃ. Αν αναρωτηθούμε γιατί ένας Άγγελος ειδοποίησε αυτούς τους τσομπάνους που φύλαγαν τα ποίμνιά τους εκεί κοντά, θα πρέπει να σκεφτούμε ότι ο Χριστός ήταν ο αμνός του Θεού και οι συγκεκριμένοι βοσκοί φύλαγαν αμνούς θυσιαστικούς, προορίζονταν για σφαγή. Ο Άγγελος τους ειδοποίησε και ξαφνικά πλήθος στρατιάς Αγγέλων εξ ουρανού ενώθηκε με αυτόν για να δοξολογήσουν τον Θεό ψάλλοντας δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία.

Σύμφωνα με τις Γραφές το νόημα της γέννησης του αμνού του θεού είναι βαρυσήμαντο· οι άνθρωποι όταν τον βάλουν στην καρδιά τους, στη θέση που του πρέπει, θα βρουν γαλήνη ψυχική ακόμη και επί γης. Οι ποιμένες, εσωτερικά αλλαγμένοι και ψυχωμένοι από όσα βίωσαν, διέδιδαν το μήνυμα περί τη γέννηση του βρέφους από την παρθένο κόρη στη φάτνη, και όσοι άκουγαν θαύμαζαν. Το νόημα, λοιπόν, των Χριστουγέννων είναι η γέννηση του αμνού και η έναρξη της ζωής του ως θέλημα Θεού, με τη δόξα των Ουρανών. Αυτή η γέννηση θα κορυφωθεί με τα πάθη και τη σταύρωση «του αμνού» υπέρ όλων ημών, αλλά θα αναστηθεί και θα αναληφθεί στους ουρανούς. Αν δεχτούμε τη γέννηση του θείου βρέφους ως αληθινή, θα λάβουμε τη γαλήνη που χαρίζει ο θεός, την εἰρήνη τοῦ Θεοῦ που υπερβαίνει κάθε λογική και κάθε λογισμό, όπως γράφει ο απόστολος Παύλος στην Προς Φιλιππησίους επιστολή (4: 7).

Ο απόστολος Παύλος αναλύει το νόημα των Χριστουγέννων στην προς Κολοσσαείς επιστολή του (1: 15-20), στην οποία ομολογεί ότι αυτό το βρέφος, αυτός, ο Υιός, ὅς ἐστιν εἰκὼν τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀοράτου, πρωτότοκος πάσης κτίσεως, ὅτι ἐν αὐτῷ ἐκτίσθη τὰ πάντα, τὰ ἐν τοῖς οὐρανοῖς καὶ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, τὰ ὁρατὰ καὶ τὰ ἀόρατα, είναι –δηλαδή- απαράλλακτη εικόνα του Θεού του αοράτου, είναι πρωτοτόκος, δεν εκτίσθη, αλλά τον έτεκεν θνητή, γεννήθηκε προαιωνίως από την ίδια τέλεια ουσία του Πατρός Θεού, πριν ακόμη δημιουργηθεί κάποιο από όλα τα κτίσματα, διότι δι’ αυτού κτίσθηκαν τα «πάντα όλα» όσα υπάρχουν στους ουρανούς και επί γης, τα ορατά και τα αόρατα. Ο θεός μέσα από τον γιο του ειρήνευσε και συμφιλίωσε με το αίμα της θυσιαστικής σταύρωσής του τους ανθρώπους στη Γη μεταξύ τους και με τον θεό και με τους Αγγέλους στον ουρανό (Κολ. 1: 20) εἰρηνοποιήσας διὰ τοῦ αἵματος τοῦ σταυροῦ αὐτοῦ, δι᾿ αὐτοῦ εἴτε τὰ ἐπὶ τῆς γῆς εἴτε τὰ ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Εμείς, όμως, δεν δεχόμαστε τον θεό ούτε τους αγγέλους στον ουρανό, ούτε έχουμε μεταξύ μας ειρήνη στη γη, ούτε γαλήνη ψυχική μέσα μας.

Φέτος, λοιπόν, σας προτείνω να αρχίσουμε να εκδηλώνουμε έναν αμείλικτο σκεπτικισμό προς τις μεταμοντέρνες χαζο-ερμηνείες περί την καταγωγή του Χριστού διαβάζοντας πρώτα το χωρίο από το κατά Λουκάν (κεφ. Β) και έπειτα την Προς Κολοσσαείς επιστολή του Παύλου, προς την εκκλησία των Κολοσσών, της Φρυγίας. Μας αρμόζει τόσο πολύ, εφόσον όλοι νιώθουμε κορδωμένοι σαν τους Κολοσσούς, μεγάλοι και σίγουροι!

Πηγή: pemptousia.gr

H αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου ή μέρους του επιτρέπεται μόνο αν αναφέρεται ως πηγή το ORTHODOXIANEWSAGENCY.GR με ενεργό σύνδεσμο στην εν λόγω καταχώρηση.

Ακολούθησε το ORTHODOXIANEWSAGENCY.gr στο Google News και μάθε πρώτος όλες τις ειδήσεις.