Διπλή επέτειος στην Πατριαρχική Μονή Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολυτρίας

Πανηγυρικά εορτάστηκε εχθές, Κυριακή των Αγίων Προπατόρων, 14 Δεκεμβρίου 2025, στην Πατριαρχική Μονή Αγίας Αναστασίας Φαρμακολυτρίας, η επέτειος 60 ετών Ιερωσύνης του Σεβ. Μητροπολίτου Κασσανδρείας κ Νικοδήμου και τα τεσσαρακοστά γενέθλια στο πηδάλιο της Ιεράς Μονής του Καθηγουμένου Σεβ. Μητροπολίτου Μιλήτου κ. Αποστόλου.

Στο συλλείτουργο προεξήρχε ο Μητροπολίτης Κασσανδρείας κ. Νικόδημος. Συλλειτούργησαν ο Αρχιεπίσκοπος Ανθηδώνος κ. Νεκτάριος και ο Μητροπολίτης Μιλήτου κ. Απόστολος.

Πολυχρόνιο των Ιεραρχών εκφώνησε ο Αρχιμανδρίτης Συνέσιος Στάθης:

Σεβασμιώτατοι, Τίμιοι Πατέρες, ἀδελφοὶ ἐν Κυρίῳ,

Μετὰ Ἱερᾶς συγκινήσεως καὶ βαθείας εὐλαβείας ἱστάμεθα σήμερον ἔμπροσθεν δύο σεπτοτάτων μορφῶν τῆς Ἐκκλησίας, ἵνα τιμήσωμεν τὸν Γέροντα Μητροπολίτην Μιλήτου κ. Ἀπόστολον ἐπὶ τῇ τεσσαρακονταετίᾳ τῆς ἀρχιερατικῆς αὐτοῦ χάριτος καὶ τὸν σεπτόν, φιλοχριστότατον Ποιμενάρχην μας Μητροπολίτην Κασσανδρείας κ. Νικόδημον ἐπὶ τῇ ἑξηκονταετίᾳ τῆς ἱερωσύνης αὐτοῦ.
Κατὰ τὸν θείον Χρυσόστομον, «Μεγάλη ἡ ἀξία τοῦ ἱερέως, ὅτι ἄνθρωπος ὢν τὰ τοῦ Θεοῦ διακονεῖ». Καὶ ὄντως, οἱ δύο οὗτοι Ἱεράρχαι ἀνέδειξαν διὰ τοῦ βίου των πῶς ὁ ἱερεὺς γίνεται «ἄγγελος Κυρίου παντοκράτορος» (Μαλ. 2,7), φορεὺς φωτός, ἡσυχίας καὶ σωτηρίου λόγου.

Ὁ πρῶτος ἐκ τῶν ἀρχιερέων ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μιλήτου Ἀπόστολος ἔλαβε παρὰ Θεοῦ τὸ χάρισμα τοῦ λόγου. Ἡ ῥητορικὴ αὐτοῦ δύναμις ἐξάπτει καρδίας, φωτίζει νοῦς, στηρίζει πίστεις. «Ἐκήρυττον τὸν λόγον ἐν δυνάμει καὶ ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ» (Α΄ Θεσ. 1,5). Οὕτως κηρύττει καὶ ὁ Μητροπολίτης Ἀπόστολος. Αἱ ὁμιλίαι αὐτοῦ ὑπῆρξαν παρηγορία διὰ τοὺς πενθοῦντας, φάρος καί ὁδηγὸς διὰ τοὺς ἀπορημένους, ἀνάχωμα διὰ τοὺς κινδυνεύοντας.

Ὁ Σεβασμιώτατος δὲν ἔμεινεν μόνον εἰς τὸν λόγον, ἀλλὰ ἐν τῇ πράξει ἀνέπτυξεν πλουσιωτάτην δράσιν. Ἔκτισε ἐν τῃ Ἱερᾶ Μονή τῆς Ἁγίας Ἀναστασίας ὄπου ἠγουμενεύει ἀπό το 1985 ἱερούς ναούς, ἀνακαίνισε την Μονήν καί γενικά ἔδωσε ἰστορική πνοή στην Μεγαλόπρεπη Μονή. Ὡς καλὸς Σαμαρείτης, ἐπλησίαζε τοὺς ἀσθενεῖς, συμπαρίσταντο εἰς τὰς θλίψεις τοῦ λαοῦ, καὶ ἔγινε διὰ πολλούς «σκεῦος ἐκλογῆς» (Πράξ. 9,15).

Κατά τὸν Ἅγιον Γρηγόριον Θεολόγον, «μέγιστον τῶν χαρισμάτων ἡ διάκρισις». Τὸ χάρισμα τοῦτο ἐκοσμεῖ πλουσίως τὸν Μητροπολίτην Ἀπόστολον. Γνωρίζει πότε νὰ ἐλέγξει, πότε νὰ σιωπήσει, πότε νὰ ἀγκαλιάσει, πότε νὰ ὁδηγήσει. Πολλοὶ ὦφειλον εἰς αὐτὸν πνευματικὴν ἀναγέννησιν.

Ἡ καρδία τοῦ Σεβασμιωτάτου κ. Ἀποστόλου ἐγένετο καταφυγὴ ἀσφαλείας διὰ πάντας. Οὐδεὶς ἠδυνήθη νὰ προσεγγίσει αὐτὸν καὶ μὴ ἐμπνευσθῇ ἀγάπην πρὸς τὸν πλησίον. Ἐμιμήθη τὸν Κύριον, ὃς εἶπεν· «Μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ» (Ματθ. 11,29). Καὶ ὄντως, ὁ βίος αὐτοῦ ἀναδίδει πρᾳότητα, ταπείνωσιν καὶ γνησιότητα πνευματικήν.

Τὸ πρῶτον καὶ κυριώτατον γνώρισμα τοῦ δευτέρου ἀρχιερέως, σεπτοῦ Μητροπολίτου Κασσανδρείας κ. Νικοδήμου εἶναι ἡ βαθεῖα ἐν Χριστῷ ἡσυχία αὐτοῦ. Ἄνθρωπος πράος, ἡσύχιος, ἡνωμένος μετὰ τοῦ Θεοῦ, ὡς ἄλλος Προφήτης Ἠλίας ἐν τῇ «φωνῇ αὔρας λεπτῆς» (Γ΄ Βασ. 19,12). Ἡ προσευχὴ τοῦ Σεβασμιωτάτου ὑπήρξεν ὄχι ἔργον, ἀλλὰ ἀνάσα τῆς ψυχῆς του. Πολλοὶ ἔλαβον ἐμπειρίαν τῆς ἡγιασμένης σιωπῆς αὐτοῦ, ἡ ὁποία ἔμοιαζε νὰ περιβάλλῃ καὶ νὰ καταπαύῃ τὴν ψυχὴν ὁποιοῦδηποτε προσήρχετο εἰς αὐτόν. Κατά τὸν Ἅγιον Ἰσαάκ τὸν Σύρον, «ἡ ἡσυχία ἐστι μυστήριον τοῦ μέλλοντος αἰῶνος». Τούτο ἔζη κατ’ ἐμπειρίαν ὁ Μητροπολίτης Νικόδημος καὶ τοῦτο ἐμετέδωκεν εἰς ὄλους μας.

Κανεὶς ὅστις προσεκύνησεν τὴν δεξιὰν αὐτοῦ δὲν ἀπεχώρησε χωρὶς παρηγορίαν. Ὁ λόγος αὐτοῦ ἦν ἀπαλός καὶ ἰσχυρὸς ἅμα. Ὡς λέγει ὁ Ἀπ. Παῦλος, «τῷ ἀσθενοῦντι ἐγενόμην ὡς ἀσθενής» (Α΄ Κορ. 9,22). Οὕτως ἐποίει ὁ Μητροπολίτης μας. Προσελάμβανε τὸν καθένα μὲ τὴν λεπτότητα τοῦ ἀληθῶς πνευματικοῦ πατρός. Ἐλυγισεν καρδίας, ἠνώσεν οἰκογενείας, ἠσύχασεν ψυχὰς. Ἐπεμέλητο τῶν νέων, προστάτης τῶν πενήτων, καταφυγὴ τῶν θλιβομένων.

Ἡ θεολογικὴ σκέψις τοῦ Ποιμενάρχου μας χαρακτηρίζεται ὑπὸ τῆς βαθείας πατερικῆς ἐμπειρίας. Δὲν ἐδίδασκεν ἐξ ἀναγνώσεως μόνον, ἀλλ’ ἐκ βίου. Ὡς λέγει ὁ Μ. Βασίλειος, «ὁ λόγος ὁμιλεῖ πιστότερον ὅταν συμφωνῇ μετὰ τῆς πράξεως». Καὶ ὄντως ὁ βίος τοῦ σεπτοῦ Ἱεράρχου ἦν ἔμπρακτος ὁμολογία πίστεως. Ἐφύλαξε μὲ ζῆλον τὴν Ὀρθόδοξον παράδοσιν, ἦν ἄγρυπνος φύλαξ τῆς ἀκριβείας τῶν μυστηρίων, ὑποδειγματικὸς λειτουργός, κοσμῶν τὸ ἱερὸν βῆμα μετὰ σεμνότητος καὶ ιεροπρέπειας.

Δὲν ὑπῆρξε ἑορτὴ, δὲν ὑπῆρξε Κυριακή, δὲν ὑπῆρξε νύξ ἢ ἡμέρα, καθ’ ἣν δὲν ἐβρέθη ὁ Γέρων ἐν τῷ Ναῷ, ἢ ἐν τῇ διακονίᾳ τῆς ἐξομολογήσεως. Ἔκτισε ἱερὰ, ἀνεκαίνισε ναούς, ὑποστήριξε μονάς, ἐστήριξε πτωχούς. Ἡ ποιμαντικὴ του διακονία ἀπετέλεσε ἐν πολλοῖς σιωπηρὴν ἠρωικὴν προσφοράν.

Οἱ δύο οὗτοι Ἱεράρχαι, ἄνδρες χρηστοὶ, φωτισμένοι, πνευματοφόροι, ἀποτελοῦσι δύο στύλους τῆς Ἐκκλησίας. Διὰ τούτων ἐβεβαιώθη ὁ λόγος τοῦ ψαλμωδοῦ· «Τίμιοι ἐναντίον Κυρίου ὁἱ ὅσιοι αὐτοῦ» (Ψαλμ. 115,6). Τὰ ἔτη τῆς διακονίας των δὲν ἀποτελοῦν ἀπαρτίωσιν χρόνου, ἀλλὰ ἱερὰν ἱστορίαν γεγραμμένην ἐπὶ πλακῶν καρδίας καὶ συνειδήσεως τοῦ λαοῦ. Καὶ ἐὰν σήμερον ἀπονέμομεν τὴν τιμήν ταύτην, τοῦτο γίνεται ὄχι ὡς κοσμικὸν στεφάνι τιμῆς, ἀλλ’ ὡς ἐλάχιστος καρπὸς εὐγνωμοσύνης πρὸς δύο ἀνθρώπους, οἳ ἔδωκαν ἑαυτοὺς θυσίαν διὰ τὴν Ἐκκλησίαν.
Ἐν κατακλείδι, ἀδελφοί, ὑψοῦμεν καρδίας καὶ φρένας πρὸς τὸν Κύριον, δεόμενοι ὅπως:

Ἐνισχύῃ τὸν πνευματικὸν λόγον καὶ τὴν διακονίαν τοῦ Μητροπολίτου κ. Ἀποστόλου,

Ἐπιμηκύνῃ τὰς ἡμέρας τοῦ σεπτοῦ Γέροντος Νικοδήμου,

Καὶ χαρίζῃ τῇ Ἐκκλησίᾳ ἡμῶν Ἱεράρχας τοιούτους· ἁπλοῦς, ταπεινούς, πατρικούς, ἀληθεῖς.

Καθὼς εἶπεν ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος, «Ὅπου ὁ ἐπίσκοπος, ἐκεῖ καὶ ἡ Ἐκκλησία».

Ἐν ταπεινότητι οὖν προσφέρομεν τὸ παρὸν Ἱερόν ἐγκόλπιον το ὄποίο θα κοσμεί το Ἱερό Σας στήθος καί θα θυμίζει την Ἱερήν ἀποστολήν Σας, συνοδευόμενον ὑπὸ τῆς ἀγάπης καὶ προσευχῆς πάντων ἡμῶν.

Τῶν σεπτοτάτων Ἱεραρχῶν πολυχρόνιον!

Έτη πολλα και ευλογημένα

H αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου ή μέρους του επιτρέπεται μόνο αν αναφέρεται ως πηγή το ORTHODOXIANEWSAGENCY.GR με ενεργό σύνδεσμο στην εν λόγω καταχώρηση.

Ακολούθησε το ORTHODOXIANEWSAGENCY.gr στο Google News και μάθε πρώτος όλες τις ειδήσεις.