6μηνο μνημόσυνο μακαριστού Μητροπολίτη Κινσάσας κυρού Νικηφόρου

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας τελέστηκε σήμερα το εξάμηνο μνημόσυνο του μακαριστού Μητροπολίτη Κινσάσας κυρού Νικηφόρου, πνευματικού αδελφού του Μητροπολίτη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος, στο χιονισμένο Πανελλήνιο Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά στο όρος Βέρμιο. Και οι δύο Αρχιερείς προέρχονται από την αδελφότητα του μακαριστού Υμνογράφου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας Γέροντος Γερασίμου Μικραγιαννανίτου.

Ένα πολύ γνωστό θαύμα τού Χριστού ακούσαμε στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, το θαύμα της θεραπείας των δέκα λεπρών. Δέκα ανθρώποι πού, όπως πολλοί άλλοι την εποχή εκείνη, ταλαιπω­ρούντο από τη φοβερή ασθένεια της λέπρας, πού νεκρώνει το ανθρώπινο σώμα, αλ­λα καί καθώς είναι μεταδοτική, καταδικάζει τούς ανθρώπους σε αποκλεισμό από την ανθρώπινη κοινωνία καί σε απομόνωση.

Εγκαταλελειμένοι, λοιπόν, οι δέκα λεπροί από τούς πάντες, όταν είδαν τον Χριστό να περνά από την περιοχή τους, τού φώναξαν από μακριά καί τον παρακάλεσαν να τούς θεραπεύσει. Καί ο Ιησούς φιλεύσπλαγχνος, όπως πάντοτε, τούς είπε να δείξουν τούς εαυτούς τους στούς ιερείς γιά να διαπιστώ­σουν καί εκείνοι ότι θεραπεύθη­καν. «Καί εν τω υπάγειν αυτούς εκαθαρίσθησαν», σημειώνει ο ιε­ρος ευαγγελιστής.

Ο Χριστός δεν έκανε τίποτε, δεν τούς άγγιξε, δεν τούς είπε ότι θα τούς θεραπεύσει, τούς είπε μόνο «πάτε να δείξετε τούς εαυτούς σας στούς ιερείς». Καί εκείνοι, ενώ δεν είχαν ακόμη θεραπευθεί καί ενώ ήξεραν ότι ως λεπροί απαγορευ­ο­ταν να μπούν στην πόλη, το επι­χείρησαν, γιατί πίστευσαν στον λόγο τού Χριστού καί θεραπεύ­θη­καν, ενώ πήγαιναν προς τούς ιε­ρείς.

Το θαύμα της θεραπείας των δέκα λεπρών δεν είναι τόσο απλό όσο πα­ρουσιάζεται στην ευαγγελική πε­ριγραφή, γιατί ο Χριστός δεν σταμάτησε μόνο την εξέλιξη της νόσου, αλλά απεκατέστησε καί τις μη αναστρέψιμες πληγές πού αφή­νει αυτή στο ανθρώπινο σώμα, ώστε να καταλάβουν  οι ιερείς ότι όντως θεραπεύτηκαν. Καί έτσι χάρισε στούς λεπρούς μία νέα ζωή όχι μόνο θεραπεύοντας τη νέκρω­ση των μελών τού σώματος πού τούς είχε προκαλέσει η λέπρα, αλλά καί δίνοντάς τους τη δυνα­το­τητα να επανενταχθούν στην κοι­νωνία των ανθρώπων.

Σε αντίθεση όμως προς τούς δέκα λεπρούς τούς οποίους είδαμε να απαλλάσσονται από τη νέκρωση των μελών τους, ακούσαμε τον απόστολο Παύλο στο σημερινό απο­στολικό ανάγνωσμα να μας προ­τρέπει να νεκρώσουμε τα μέλη μας «τα επί της γης».

Τι σημαίνει όμως αυτό, καί τι εννοεί ο πρωτοκορυφαίος απόστο­λος; Είναι δυνατόν ο άνθρωπος να νεκρώσει τα μέλη του;

Ασφαλώς καί ο απόστολος Παύ­λος δεν ζητά να νεκρώσουμε τα μέλη τού σώματός μας, αλλά μας ζητά να νεκρώσουμε τα πάθη, τις αδυναμίες καί τα ελαττώματα τα οποία εκφράζονται μέσα από το σώμα μας καί γίνονται με τα μέλη τού σώματός μας, το οποίο, δεν θα πρέπει να ξεχνούμε ότι, όπως λέγει αλλού ο απόστολος Παύλος, είναι «ναός Θεού ζώντος», είναι μέλος τού σώματος τού Χριστού. Καί όπως η λέπρα ή καί άλλες ασθέ­νει­ες νεκρώνουν τα μέλη τού σώμα­τος καί οδηγούν τελικά τον αν­θρω­πο στον θάνατο, το ίδιο κα­νουν καί τα πα­θη καί η αμαρτία. Νεκρώνουν την ψυχή, συχνά όμως καί το σώμα, καί μας οδηγούν στον πνευματικό θάνατο.

Προκειμένου, λοιπόν, να αποφύ­γου­με τη νέκρωση καί τον θάνατο πού προκαλεί η αμαρτία, ο απόστο­λος Παύλος μας συστήνει να νε­κρω­σουμε μέσα μας ότι την προ­καλεί, να νεκρώσουμε τα πάθη καί τις επιθυμίες μας, να νεκρώσουμε την κακία καί την πλεονεξία καί ο,τι άλλο έχει ο καθένας μας, μικρό ή μεγάλο, πριν αυτό κυριαρχήσει καί νεκρώσει το σώμα μας καί πο­λυ περισσότερο την ψυχή μας.

Ας μην πούμε όμως ότι εμείς δεν έχουμε μεγάλα πάθη, δεν κάνουμε μεγάλες αμαρτίες καί δεν κινδυ­νεύ­­ουμε από τη νέκρωση στην οποία αναφέρεται ο πρωτο­κορυ­φαίος απόστολος, γιατί αυτός είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος, είναι η μεγαλύτερη απάτη τού διαβόλου, ο οποίος προσπαθεί με τον τρόπο αυτό να μας καθησυχάσει καί να μας αποπλανήσει. Διότι καί οι μικρές αδυναμίες ή επιθυμίες, πού μερικές φορές ίσως δεν συνειδητοποιούμε ότι είναι εφά­μαρτες, όταν τις αφήνουμε να δρούν στην ψυχή μας, δημιουρ­γούν καί αυτές προοδευτικά νε­κρω­ση παρόμοια με αυτήν πού δη­μιουργούν οι μεγάλες αδυναμίες καί τα πάθη.

Γι᾽ αυτό καί πρέπει να μην αδια­φορούμε ούτε γιά τα μικρά καί ελά­χιστα πού υπάρχουν στην ψυχή μας ή καί στον χαρακτήρα μας, είτε είναι ελαττώματα είτε είναι αδυ­να­μίες είτε είναι λογισμοί καί επι­θυ­μίες πού αντίκεινται στο θέλημα τού Θεού καί να αγωνιζόμεθα να τα νεκρώσουμε, σύμφωνα με την προτροπή τού αποστόλου Παύλου, ώστε να αποφύγουμε τη νέκρωση καί τον θάνατο.

Αυτό έκανε ακολουθώντας την προ­τροπή τού αποστόλου Παύλου καί ο μακαριστός Μητροπολίτης Κιν­σάσας Νικηφόρος, ο οποίος αγω­νίσθηκε διά βίου να νεκρώσει «τα μέλη του τα επί της γης», νεκρώ­νο­ντας αρχικά τον εαυτό του γιά τον κο­σμο καί ενδυόμενος νέος στην ηλικία το μοναχικό ένδυμα, καί στη συνέχεια αφήνοντας πίσω του τα πάντα, ακόμη καί την ησυ­χία τού κελιού του στη Μικρή Αγία Άννα, πού τόσο αγαπούσε, γιά να προσφέρει τον εαυτό του καί τη διακονία του αρχικά στη νεοσύ­στατη Εκκλησία της Αλβανίας καί στη συνέχεια, κάτω από πολύ δύσκολες καί αντίξοες συνθήκες στο Πατριαρ­χείο Αλεξανδρείας καί στην ιερα­πο­στολή της Αφρικής.

Τελώντας σήμερα το εξάμηνο μνη­μόσυνό του καί προσευχόμενοι γιά την ανάπαυση της μακαρίας ψυ­χης του ελπίζουμε καί πιστεύ­ου­με ότι γιά τον μακαριστό Μη­τροπολίτη Νικηφόρο ισχύει αυτό πού ακούσαμε σήμερα να λέει στην αρχή τού αποστολικού αναγνώ­σματος ο ουρανοβάμων απόστολος Παύλος, «όταν ο Χριστός φανερω­θη η ζωή ημών, τότε καί υμείς συν αυτώ φανερωθήσεσθε εν δόξη»· θα απολαμβάνει, δηλαδή,  στον ου­ρα­νο τη δόξα τού Χριστού, στον οποίο αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του καί θα την απολαύσει σε μέγι­στο βαθμό κατά την ημέρα της μελ­λούσης εμφανίσεως τού Κυρίου μας.

Είθε να έχουμε την ευχή τού μακαριστού Μητροπολίτου Κινσάσας καί αγαπητού αδελφού. Αμήν.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ